Retraite

Bijna Hemelvaart: een dag van tegenstellingen. Wat is het nut van massaal voor dag en dauw opstaan en gaan dauwtrappen? We doen het graag, drukte maken om niets. Het is immers veilig en gezellig. Met zijn allen zijn we één.

Met Hemelvaart gedenken we echter een eenmansactie van een zonderling. Ik houd van de nacht evenzeer als ik hem vrees. Tussen schemer en nieuwe maan wordt de gekmakende drukte van de dag uitgefilterd tot de essentiële en basale vragen die je diepste wezen bezighouden. Alles wat je hebt gedaan of gelaten, ontploft ongepolijst in je gezicht.

De verbazing over de lichtheid van de discussies over de zwaarte van het leven vervliegt in het besef van de even onverschillige als ingenieuze simpelheid van het bestaan. Een hoopje dolende stof. Desondanks blijven de vragen door het hoofd cirkelen. Wat doe ik hier? Wat zuig ik op, wat spuug ik uit? Wat laat ik na en wat heb ik nagelaten? Wat voeg ik toe? Met hoeveel tongen kan ik spreken tot hoeveel oren?

Hemelvaart is tien dagen voor Pinksteren, als de uitstorting van de geest wordt gevierd. Waarom dat niet meteen gedaan bij vertrek? Ben je er vanaf. Maar nee, blijkbaar is het nodig een tijdje afstand te nemen van de wereld alvorens het gedachtegoed terug te geven tot inspiratie en loutering van de ziel. Spreekt de onzichtbare luider dan de levende? Gunt de dood hem tijd? Dat stemt tot nadenken. Na dit punt gemaakt te hebben, zet ik er even één. Punt!