Op het station

Op het station en in woonwijken zie ik mensen op de stoep fietsen, waardoor ik zigzag moet lopen om mij een weg te banen. Dat is een stoep! Godverdomme.

“De fietser steekt zijn hand niet meer uit, stopt niet voor een zebrapad en een verkeerslicht maakt ook niet meer uit. Het liefst met een mobiel in de hand en als er dan 34 mensen oversteken dan zou de fietser het best een asociale wereld vinden. Het is toch aso dat er precies 34 mensen moeten oversteken, terwijl je net een heerlijk muziekje opzocht. En als je er dan iets van zegt dan zeggen ze: “Ja maar, iedereen fietst daar toch?” Dat vind ik een stupide antwoord. Dan zorg jij toch voor de verandering?

Het aantal mensen met hiv staat op 37 miljoen, fiets je hun dan ook achterna? Ja, als je de mens dan toch asociaal wil naaien, dan kan dat er ook wel bij, want dat doe je als je zo met jouw medemens omgaat in het verkeer? Eén op de drie mensen krijgt te maken met kanker en wereldwijd leven 10 miljoen mensen in een gevangenis. Moeten wij die mensen dan ook maar opvolgen? Want dat is veel, maar is het nodig? Op dit moment zijn er 30.000 mensen dakloos in Nederland en sommige daarvan zijn socialer dan de meeste mensen in het verkeer. Dus wat wil je dan zeggen met dat iedereen op de stoep fietst? Wil je meer feiten horen die ook waar zijn? Of dringt het al tot jou door!?!!

Ik weet, het is maar een fiets, maar op het station lopen haastende chaotische mensen op weg naar een bus, taxi of trein. Zij moeten reizen. En kom niet aan met dat je haast hebt, want dan zeg je eigenlijk dat je te laat bent vertrokken.

Is er bij jou al ooit een dumb-alert afgegaan? Als je te veel met jezelf bezig bent en de ander ook dan denk jij dat die ander maar rekening moet houden met jou, maar dat denkt die ander ook. Ik baal soms zo van de beperkte mens. Heel langzaam zijn de hersenen aan het inkrimpen en we hebben het niet eens door, maar langzaam, heel langzaam, zijn we het menselijke aan het kwijtraken. En ben ik ontzettend dankbaar voor die enkeling die sociaal durft te zijn, een hart heeft voor een ander en vooral zelf durft na te denken.