Misleid

Ik sta bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. De man voor me in de rij, is op leeftijd. Hij staat sterk gekromd, het kost hem zichtbaar moeite om de boodschappen op de band te zetten. Het is druk bij de kassa. Ik kijk wat om me heen. Al die gezichten. Sommige mensen kijken ronduit wezenloos. Naast me staat een vrouw onderuitgezakt, haar mond staat open. Onwillekeurig strek ik mijn rug.

Het volgende moment roept deze vrouw hard naar de man voor mij: ‘Meneer, dit is de kassa waar je alleen maar kunt pinnen’, terwijl ze mij aankijkt met een blik vol meewarigheid. Ik vermoed dat deze man haar zorginstinct aanwakkert. Om mij bekommert ze zich niet. ‘Nee hoor’ zeg ik, meneer staat goed. Kijk, dat is die kassa, wijs ik haar. Er hangt een bord boven waarop staat ‘alleen pinnen’.

De vrouw kijkt me verward aan en zegt luid: ‘Oh ja, wat stom. Meneer, ik vergis me, ik heb u misleid’. De man, die tot nu toe volledig geconcentreerd bleef op zijn boodschappen, komt overeind. Met zachte, beschaafde stem, pientere blik in zijn ogen, zegt hij: ‘Dat doen vrouwen toch altijd’. Dan vangt hij mijn blik en geeft me een knipoogje.