Met mijn beste vriend in de trein.

Het hebben van een telefoon als beste vriend kan soms veilig voelen. Op het moment dat ik even niet weet wat ik moet doen of waar ik naar moet kijken, pak ik mijn beste vriend erbij. Hierdoor kijk ik niet meer om mij heen en zie ik pas na drie stations dat een oude vriendin van mij schuin tegenover mij in de trein zit. Opmerkelijk. Of niet? Zij had mij ook niet gezien, denk ik. Ik loop naar haar toe en we kletsen even. Maar als de standaardvragen zijn gesteld, wil ik het liefst toch weer mijn beste vriend erbij pakken. Waarom? Geen idee. Ik heb geen meldingen binnengekregen dus een goede reden om mijn beste vriend erbij te pakken heb ik niet. Toch doe ik het. En voor ik het weet zit ik weer opgesloten in de bubbel met alleen mijn beste vriend. De conducteur komt langs en PLOP! weg bubbel. Ik zoek mijn OV-kaart en zonder de beste man aan te kijken geef ik het. Mijn oma zou zich voor mij schamen, denk ik. Het zet me aan het denken: hoe zou de treinreis er 30 jaar geleden uit hebben gezien? Ik zie het voor me: Een man die de krant leest, een vrouw met een hoge hoed die uit het raampje kijkt en kinderen die rondrennen door de coupé. Zou het toen gezelliger zijn geweest? Zou er meer worden gepraat? Ik denk het wel. De oudere mensen in de coupé vallen mij op: Zij kijken wél om zich heen. Ze doen hun best doen om een praatje te maken met de mensen om zich heen. Maar die mensen hebben allemaal al een beste vriend. Ik ben benieuwd wat er door die oudjes heen gaat. Stiekem wil ik het aan ze vragen, maar ik durf het niet. Bang voor de reactie. Maar ook bang dat de rest van de coupé mee gaat luisteren. Ondanks dat we ons niet in een stiltecoupé bevinden is het toch akelig stil in deze coupé. Nog een vraag die in mij opkomt: Hoe zal de treinreis er over 30 jaar uitzien? Zullen er dan robots in de trein zijn?Conducteurs bestaan denk ik niet meer. Die haalt ons niet meer uit de bubbel. En andere mensen in de trein? Zullen we die nog opmerken? Als ik er nu al moeite mee heb om de tijd te nemen en om mij heen te kijken, hoe zal dat dan over 40 jaar gaan? Hoe stil zal het dan zijn in een gewone coupé? Of worden alle coupés stiltecoupés? Zodat we altijd door kunnen werken? Ondanks dat mij dat verschrikkelijk lijkt, zou het mij niet verbazen. Tijd is geld. Juist ook in Nederland. Ik denk er maar niet teveel over na. Dat zien we dan wel. Ik leg mijn beste vriend terug in mijn tas en de rest van reis geniet ik van de mensen om mij heen en lach ik vriendelijk naar de oudjes.