Mamma mia…..here we go again…moederdag…

De aanloop naar mijn eerste moederloze moederdag staat in mijn geheugen gegrift. We hebben het over 17 jaar geleden en hoewel de commercie er toen al mee bezig was….was dat slechts een slap aftreksel van het commerciële moederdagcircus van vandaag de dag. Mamma mia…..

Als 28 jarige net werkende, nog deels studentikoze, jonge vrouw werd er voorzichtig met me omgegaan. Niemand wilde een onbedaarlijke huilbui op het geweten hebben. Of luisteren naar mijn ellenlange "vroeger was alles beter" anekdotes. Je ziet het…ik zag het leven op dat moment als vrij zwaar, oneerlijk en vooral niet lief.

De confrontatie met het leven zonder moeder kwam vooral binnen door reclames en winkels. Zij prezen moederdag aan als de meest heilige dag van het jaar. Pakketjes Dove (of heette dat vroeger anders, net als Twix en Raider) vochten om de aandacht met boeketten bloemen. Wie won mocht mee naar moeders.

Tegen tranen vechtend en chagrijnig drukte ik reclames weg en ontweek ik winkels. Maar ja, ook vriendinnen hadden het er natuurlijk over. Al gebeurde dat zoals gezegd minder in mijn buurt.

Maar natuurlijk kwam dat onvermijdelijke gesprek op mijn pad door een vriendin die er gelukkig minder bij nadacht. Samen met haar vriend en haar zat ik aan de thee. "Heb jij al wat voor je moeder gekocht?". Zij vroeg het aan hem. Niet aan mij. Maar toen die blikken, die 4 ogen die naar mij keken. Geschrokken, met medelijden, maar vooral vol spanning…wat gaat ze doen….?

Je voelt een Sliding Doors moment aankomen…zo’n situatie kan twee kanten op. "Voor mij scheelt het een hoop gestress en een cadeau….”. Verbaasd hoor ik mijn eigen antwoord.

Na de verbazing verscheen er opluchting op de gezichten aan de overkant van de tafel. Toen een voorzichtige glimlach. En daarna lachten we tot onze buikspieren pijn deden.

Zo, weer een klein stukje verdriet verwerkt. Alles voelde gelijk een stukje lichter. De thee werd vervangen door rosé en we proostten op mijn moeder en op het leven.

Anno 2019 draait het moederdagcircus weer op volle toeren. Mijn mailbox puilt uit van de wedstrijden, aanbiedingen en aanverwante artikelen over moederdag. Het doet me niets meer, maar zette me wel aan het denken, en het schrijven…

Bij mij ligt de rosé al koud. Zondag even proosten. Op mama en op het leven. Here we go again….