Krachtterm

Wanneer ik in het buitenland ben, heb ik weleens een jongetje om mij heen, die best al een aardig woordje Engels spreekt, zodat wij een aardige communicatie hebben met elkaar. Wij vullen onze gesprekjes aan met gebaren van handen en voeten, gevolgd door een paar woorden Arabisch en Nederlands.

Het is avond en wij zijn een stuk Lego in elkaar aan het zetten. We zijn samen al een tijdje opzoek naar alle piepkleine passende stukjes. Het is warm dus, eerst maar eens even wat drinken. Door de inspanning van het bouwen van de lego trein, vergeet ik helemaal iets in te schenken. In de keuken doe ik een handeling die niet helemaal goed gaat en zachtjes zeg ik tegen mijzelf: "Ships!"

Op hetzelfde moment loopt het lieve kind voorbij en zegt met stralende grote bruine ogen en een blij gezicht: CHIPS?

Ik kijk hem aan met een lachsalvo gevoel en gelijktijdig met een mijn-hart-smelt-ter-plekke-gevoel! Nee helaas er is geen chips, het wordt een droog kaakje. Hoe is het mogelijk dat ik een kind blij kan maken met de hemel op aarde en tegelijker tijd met een dooie mus!

Zijn Engels is perfect! Wanneer er iets fout gaat, roep ik voortaan maar: Fluitketel!