Hij bekeerde zich tot de islam

Terwijl ik op het vliegveld op een bankje ga zitten nadat ik heb ingecheckt voor mijn vlucht naar Marokko, komt er een oudere dame naast me zitten. Haar man blijft naast haar staan. De vrouw vraagt waarom er zoveel moslims zijn op het vliegveld en of dat is in verband met de Ramadan?

Ik antwoord dat dit een vlucht is naar Marokko en dat het misschien toeval is. Ik vraag waar zij naartoe gaat en ze antwoordt: Kreta. Ik moet denken aan mijn reis naar Kreta twee jaar eerder en aan de overeenkomsten met het Marokkaanse klimaat. Terwijl ik denk aan de blauwe zee van Griekenland en de aardige hardwerkende Griekse bevolking, zegt de vrouw uit het niets dat haar zoon moslim is. Ik vraag of hij mee vast en zij beaamt dit.

Opeens begint ze te vertellen hoe het zo gekomen is dat hij is bekeerd tot de islam. Hoe hij een Indonesisch meisje ontmoette in Indonesië en in het geheim met haar trouwde en dat hij zich wel moest bekeren om met haar te kunnen trouwen. Ik vraag of ze er van schrok. Mijn vraag klonk waarschijnlijk raar, maar was meer vanuit de ervaring dat veel Nederlanders de islam alleen kennen van de televisie en vooral ook het beeld dat vaak wordt geschetst. Ze zegt dat ze niet schrok en dat ze ook naar Indonesië is geweest om de familie te leren kennen samen met haar man. Hier werden ze aan alle kanten verwelkomd en bejubeld.

Inmiddels is haar schoondochter in Arnhem en het gaat goed, ze is aan het inburgeren. Ik ben blij dat deze mevrouw een positief beeld heeft over de islam en vertel haar dat ik geboren en getogen ben in Nederland, maar soms mezelf moet bewijzen omdat mensen vaak naar de buitenkant kijken. Daarom ben ik blij dat deze mevrouw haar schoondochter omarmt en accepteert en tevens ook haar zoon die nu een ander geloof aanhangt.

Terwijl ik zie dat mijn incheckbalie opengaat neem ik afscheid van deze mevrouw en bedank haar voor het delen van haar verhaal. Ik probeer me voor te stellen hoe deze Hollandse dame als een Hollandse familielid werd bejubeld in Indonesië door alle Indonesische mensen op het eilandje waar haar schoondochter vandaan komt. Tegelijkertijd zie ik de schoondochter voor me en de vriendenkring van de vrouw die blijft vragen: ‘Wanneer gaat die hoofddoek af?’ Dit had de vrouw me namelijk verteld. Hopelijk zal deze vriendenkring ook steeds meer inzien wat het woordje islam betekent.

Soms zijn alle mensen er omheen zo vermoeiend, de kern is waar het omgaat. Per slot van rekening komt liefde van binnenuit.