#doespwèn

1982. De tijd van trillend op mijn benen. Na zeven jaar moest het dan eindelijk gaan lukken. Fantasy Island van The Millionaires. Maar het kwam niet eens door de nationale selectie. Een enorme fout, want het Britse Tight Fit scoorde even later met hun versie van het nummer een top 5 hit. In de jaren erna bleef het behelpen; in 1994 en 2001 deden we het zelfs zó slecht, dat we een jaartje moesten bank zitten. En na Reunion met Without you werd het stil. We had to make our minds up.

We probeerden van alles. De Toppers die probeerden te shinen, Treble in een fantasietaal, Sieneke sha-la-lie. Het bleef een impossible dream. We troostten onszelf met de gedachte dat het songfestival één grote poppenkast van uiterlijk vertoon was, doordrenkt met vriendjespolitiek. Een plek waar we niets te zoeken hebben. Onze liedjes waren gewoon veel te goed voor zoiets. Geen enkele artiest wilde zijn of haar vingers branden aan dit gedrocht. In 2012 haalden we voor de achtste keer op rij de finale niet. Zou het ooit nog tot een reünie komen, of ging het songfestival definitief zonder ons verder?

En toen was daar Anouk. Laat mij maar eens een liedje schrijven en uitvoeren. Haar Birds haalde de finale en kwam tot negen. Onze vogels konden wel degelijk naar grote hoogten vliegen. De Common Linnets overtroffen Anouk nog, ze kregen maar liefst acht keer de #doespwèn en haalden daarmee de tweede plaats. Maar het zou calm before the storm blijken.

18 mei 2019 moest het dan gaan gebeuren. Duncan Laurence, Arcade. De bookmakers hadden hem al op één gezet en heel YouTube liep met hem weg. Meest gelezen comment: “See you 2020 in Amsterdam!” Zelf bleef hij er heel Hollands nuchter onder. Hij deed zijn liedje. Ik ben er nog niet gerust op. Azerbaidzjan en Zwitserland zijn ook goed. De jury geeft de voorkeur aan Zweden. Dan de televoting… Noorwegen, Rusland en Italië krijgen veel punten… ik sta te trillen op mijn benen…

En dan… de ontlading! Loving you is a losing game. Maar het publiek sloot Duncan in de armen: loving Duncan was een winning game. Europa heeft eindelijk voor music first gekozen in plaats van bombast. Lange tijd was het Songfestival decor van een Baltisch pact, een Balkanpact of een Scandinavisch pact. Maar deze keer is het onze eigen Duncan die de impossible dream waarmaakt en na 44 jaar de zege pakt.