Dinge dong, Arcade is de winnende song

01:03 uur. Dat is de tijdstip die ik voor eens en voor altijd in mijn geheugen zal prenten. Toeters en bellen die schreeuwerige geluiden maken van trots en vreugde. Whats app berichtjes in afwisseling van blije emoji’s, hartjes en duimpjes van vrienden, collega’s en klasgenoten. De Hollandse vlaggen op televisie die wapperen van blijdschap. Mijn zenuwen die ontspannen na die ene onthulling: Duncan Laurence heeft de 64ste editie Eurovisiesongfestival gewonnen.
Een grote overwinning voor het Nederland. Vandaag is de persconferentie waar De leadzanger van Teach-In aanwezig is om een hand te schudden van onze nieuwe winnaar. Mooi is dat, dat de verleden en heden elkaars handen schudden. Heel bijzonder om dit mee te maken.
44 jaar geleden. Toen waren Duncan en ik nog niet geboren; Toen waren wij nog niet eens een embryo in mama’s buikje. Nederland vierde in 1975 voor het laatst hun overwinning met Pop band Teach-In’s Dinge Dong. Precies tien jaar geleden keek ik voor het eerst het songfestival, voor de buis met mijn familie, waar met z’n allen Alexander Rybak´s ‘I’m in love with a fairytale’ blèrden dat de buren aan de overkant oorontsteking hadden opgelopen. Er waren goede Nederlandse inzendingen gestuurd om het land te vertegenwoordigen. Toch hadden ze niet de veelbelovende trofee kunnen winnen vanwege te weinig stemmen in de hele of halve finale.
2014 was de hoogtepunt, toen werd The commen Linnits 2de plaats! Dit was vergeleken de vorige jaren een top prestatie van Ilse de Lange en Waylon. Ziezo, terug naar de heden; waar het nu om draait.
Duncan Laurence. De naam die ons onbekend voorkwam toen de radio hem aankondigde en wij als woord grapje hem Duncan Donuts noemden. Toen rest mij de vragen: Wie? Waarom? Door wie? Hoe!? Zijn nummer arcade heeft ervoor gezorgd dat mijn pessimisme als sneeuw voor zon verdween. Een pure, zuivere nummer die gedurende 3 minuten tot aan jouw nekhaartjes je overeind houden van kippenvel. Dit lied heeft mij als steen door het glas mijn ziel geraakt en toen ik besef me: het gaat om de muziek. Dat heeft Duncan bewezen toen hij optrad. Het is alleen één lichtbal, piano en zijn pure stem die centraal stonden. Nou, reden genoeg dat hij heeft gewonnen.
In welke stad het songfestival wordt gehouden, is nog niet bekend. Mij maakt het niet uit welke stad het is. Zolang het op trein afstand is, de Metro aanwezig is en naar Arcade kan luisteren zit ik prima. Met deze winnende nummer ik zal 01:03 uur nooit meer vergeten.