De inkom

Zodra we het volkscafé binnenstappen, weet ik dat het niet de beste keuze is. Maar ja, de nood is hoog. Onze caffeïnebehoefte is met elke kilometer gestegen.

Het ziet er niet uit als een gezellig café. Meer als een klaslokaal, waar in het midden random een bar geplaatst is. Er is helaas niets wat het geluid dempt. De lokale bevolking, bestaande uit wat oudere mannen, galmen vanaf de bar hun woorden de ruimte in. Het overstijgt de muziek. Wat een herrie!

Onze behoefte heeft zijn hoogtepunt, of moet ik zeggen dieptepunt, bereikt dus we nemen toch maar plaats op de vooroorlogse houten stoeltjes. Ik leun op de tafel om mijn rug te ontzien en kijk om me heen. Ondanks een gebrek aan asbakken, hangt er een geur waar jaren van veelvuldig roken aan voorafgegaan is. Mijn blik valt op een naastgelegen kamer waar gerookt mag worden. Hij hangt vol met vintage klokken, waarvan er geen enkele werkt. Het ziet er wel gezellig uit. In onze ruimte is het kaal.

Enfin, we bestellen de koffie en ik probeer me af te sluiten voor de herrie. Het lijkt wel of één van de mannen de batterijen in zijn gehoorapparaat moet vernieuwen. Hij gaat steeds harder praten. Ik vind de Vlaamse taal erg leuk om te horen, maar dat is mede vanwege de zachtere klankkleur. En die is nu ver te zoeken!

Onze koffie arriveert. Het ziet er mooi uit, met een lekker koekje erbij. Als ik begin te drinken kom ik er achter dat het weliswaar de kleur van koffie heeft, maar niet de smaak. Ik kijk mijn man aan en hij weet al genoeg. Dit is niet het sterke bakkie waar ik van hou. Als er op dat moment een lied door de speakers galmt, waarin herhaaldelijk gezongen wordt: “lekker, lekker, lekker…” barsten we bijna in lachen uit, waarop mijn man met een twinkeling in zijn ogen zegt: “We zijn er nog maar net en hebben al helemaal de Belgen beleving.”

Na een bezoek aan het toilet, waarbij ik langs de urinoirs moet om bij het damestoilet te komen, stappen we weer op en vervolgen onze weg. Ondanks het ongemak hebben we samen lol over deze ‘lokale” ervaring.
Nog een kort stukje rijden en we zijn bij het vakantiepark. We melden ons bij de entree. Er staat een bord langs de weg met het woord ‘inkom’. Geweldig toch? De Vlaamse taal heeft veel woorden, die simpelweg zeggen wat het is. Net zoals in het Afrikaans. Ik vind bijvoorbeeld het Afrikaanse woord amperbroekie (string) briljant gevonden. Dat is wat het is!

De koffie-ervaring, het taalgebruik… beide zorgen dat ik al helemaal de vakantiestemming ‘inkom’. 😉