de dood mijn tuin

Ik zit nu op een stoel vooruit te staren.
Het lijkt wel of ik na een driehoek kijk.
Is het misschien de pizza punt waar het op lijkt.
Nee het is zeker niet de pizza punt.
Is het misschien een taartpunt van 8 stukjes.
Misschien wel als ik er ook een stukje van mag.
Ik zit vooruit te staren naar mijn dooie tuin.
Naar alles wat dood is in mijn blikveld.
Te gieten met de gieter in mijn rechterhand hand.
Om zo de tuin nat te houden met water.
De dooie tuin te redden naar het levende.
Om in mijn andere hand een kop koffie te hebben.
Ben ik dan enige in mijn dooie tuin.
Die eigenlijk op een bankje afscheid zit te nemen.
Van een dooie tuin die niet valt te redden.
Ik kan het wel over cake hebben.
Maar cake heeft niet de vorm als een driehoek.
Over welke driehoek hebben wij het eigenlijk.
Die de driehoek van.
Hoek 1: de dood hoek 2: de dood hoek 3: dood.
Ik neem al jankend afscheid van de tuin.
Terwijl ik met mijn gieter de tuin nathoud.
Om dan vervolgens de tuin weer te zien opleven.
Dus ik heb afscheid genomen van iets levends.
Eduard.