Contactadvertentie

Vrouw, 51 jaar. Longkanker met uitzaaiingen in het hoofd. Zoon, 19 jaar, thuiswonend. Huisdier: hond.
Het lijkt wel een contactadvertentie.

De vraag om zorg kwam vorige week binnen. Het zou geen haast hebben. Gewoon een afspraak plannen en dan starten met twee keer per week hulp bij het douchen. Rustig wennen aan elkaar en dan van lieverlee de zorg uitbreiden naar wat nodig blijkt.

De tumor haalt ons in. Ze gaat sinds het weekend achteruit, hard achteruit. De zoon heeft gebeld of ik eerder kan komen. Er hulp moet komen!

Ik ben een beetje nerveus, want ik heb geen idee heb wat ik ga aantreffen. Bij de voordeur zie ik een touwtje uit de brievenbus hangen dat uitnodigt om gebruikt te worden. Ik bel toch liever aan.

Een bleke jongeman in een vaal zwart T-shirt doet open. Zijn rood doorlopen ogen kijken me ietwat ontwijkend aan. Ik voel aan alles dat ik vreselijk stoor. Het liefst wil ik omdraaien, maar er is geen weg terug.

Ik loop achter hem aan naar de woonkamer. Er staat een bed, een gewoon eenpersoonsbed. Ook het hooglaagbed loopt achter de feiten aan. Ik loop naar het bed, hurk bij de vrouw die ik zie liggen en geef haar voorzichtig een hand. Ze heeft een vol gezicht en een rode blos op haar wangen. Haar gezicht verraadt dat ze veel medicatie gebruikt.

Ze kijkt me aan met een lege blik. Ik vertel wie ik ben en wat ik kom doen. Ze knikt. Ik vermoed dat ze me begrijpt, maar voor de zekerheid kijk ik naar de jongen. Hij knikt ook. Ze heeft het begrepen.

De jongen zegt dat hij haar net verteld heeft, dat ze naar het hospice moet. Hij slikt iets weg. Ze kijkt naar hem en ziet het ook. Ook in haar ogen wellen tranen op.
Het is zijn verdriet dat haar ontroert.

“Het gaat niet meer thuis”, zegt de jongen tegen mij. “Ik kan het niet meer.”

Wat zou ik hem er graag van overtuigen dat het thuis vast wel mogelijk is. We moeten gewoon alles uit de kast halen. En wat zou ik hier graag alles uit kast halen. Maar ik weet ook dat het juiste moment om dat te doen al gepasseerd is. De knoop is reeds doorgehakt.

Thuis is niet altijd beter.