Brief aan mijn hond

Vandaag ben je jarig, ik heb een liedje voor je gezongen vanmorgen en je gefeliciteerd. Je keek me met een schuine kop wat vreemd aan en ik had zelfs het idee dat je me uitlachte. Ach, jij weet dat jouw bazinnetje soms gek kan doen, het maakt jou niets uit. 8 jaar ben je geworden en voor een Cane Corso is dat al een hele leeftijd, gemiddeld wordt dit ras 8 tot 10 jaar oud. Dus ik vind deze dag best speciaal en vraag me af hoe lang ik je nog in mijn leven mag hebben. Daarom ook wil ik je laten weten hoe dankbaar ik ben dat ik jou destijds als klein prulletje uit heb gekozen. Je was veruit de kleinste van het nest van 10 en waar al jouw broers en zusjes al ruim 5 kilo wogen, was jij nog niet eens de helft. Ik heb je daarom wat eerder mee gekregen zodat ik je bij kon voeden want we waren een klein beetje bang dat je het niet zou redden. Gelukkig ben je uitgegroeid tot een prachtige, gezonde en bovenal ontzettend lieve hond, nog steeds een lichtgewicht en klein voor je ras maar mooi in proportie waardoor je dan ook bijna dagelijks complimenten krijgt.

Je bent mijn maatje, steunt me als ik het moeilijk heb en je bent altijd blij om me te zien. Voor jou maakt het niet uit hoe ik er uitzie of wat ik presteer in dit leven. Jij houdt onvoorwaardelijk van me. Jij oordeelt niet, je leeft compleet vanuit je hart. Ook voor de mensen om mij heen ben je een heel bijzondere hond. Je wilt niets anders dan vriendjes zijn met ze en je voelt het feilloos aan als iemand verdrietig is, boos is of niet lekker in zijn vel zit. Alles probeer je dan om die persoon wat extra liefde en aandacht te geven. Soms hebben zij dat niet eens door maar ik wel want ik ken je als mijn broekzak.

Toen ik hier net kwam wonen, waren de meeste mensen bang voor je vanwege je imponerende uiterlijk. Nu, na 7 jaar, is iedereen dol op je en kent je naam. Sommigen nemen speciaal iets lekkers mee voor als ze je toevallig tegenkomen. Kinderen roepen je al van ver als ze je zien lopen en ik heb meerdere malen een lieve kaart, tekening of kluif met strik er omheen voor jou in de brievenbus gevonden. Je hebt het afgelopen jaar, toen we veel trainden voor de Nacht van de Vluchteling, vele kilometers meegelopen en je genoot er zichtbaar van. Ik merk wel dat je na zo’n lange wandeling sneller en dieper in slaap valt dan een paar jaar geleden, wat geregeld gepaard gaat met een flink gesnurk. Lieve Bubba, blijf alsjeblieft nog wat jaartjes hier, dan zing ik volgend jaar weer voor je. 🙂