Weizener

Tijdens mijn vrije donderdagen help ik vaak bij de Voedselbank. Pakketten met eten inpakken en uitdelen aan mensen die het zelf niet kunnen betalen. De helft van de mensen is dankbaar, de andere helft is boos. Waarom krijgt hij meer dan ik? Waarom is er geen vers fruit? Waarom ben ik hier überhaupt?!

Over het algemeen zijn mijn Voedselbankers mensen met teveel kinderen, die Overvecht niet vaak verlaten. Afgelopen woensdag gebeurde er echter iets raars. Er kwam een Voedselbanker bij mij langs in het restaurant. Het restaurant is in het midden van het dure centrum van Utrecht, ver weg van de bekende flats in Overvecht. De Voedselbanker bestelde een Weizener (een wit Duits biertje voor de zelfbenoemde bierliefhebber). Een Weizener is echter drie euro twintig! Drie euro twintig waar je als Voedselbanker ook een brood, pot pindakaas en een blik groente van kan kopen! Of beter nog: drie euroknallers bij de McDonalds met een bakje mayo toe!

Het was een lastige situatie. Want in hoeverre schaamt een Voedselbanker zich voor het hebben van te weinig geld voor eten, maar vervolgens wel genoeg geld hebben voor een veel te duur biertje. Herken ik u niet ergens van? Vroeg ik met een beleefde lach op mijn gezicht. Hij lachte enigszins raar terug en knikte een beetje. Ik moet zeggen, hij zag er ook niet echt uit als de typische Voedselbanker. Dit houdt in: verschoten kleren, schoenen die nooit een borstel hebben gezien en haar wat maar om de maand wordt gewassen. Daarnaast viel zijn geur ook wel mee. Ik merkte meteen aan zijn houding dat ik het woord Voedselbank beter niet kon noemen, aangezien hij met vrienden was. Maar wat deed hij hier? Is de Voedselbank een manier van gratis eten? Was dit eenmalig een biertje drinken? Of neemt hij wekelijks zo’n overprijsde Weizener? Verward keek ik hem aan bij het afrekenen, maar een fooitje zat er natuurlijk niet in. Tot donderdag!