Waar staan we nu?

Op een andere plaats heb ik reeds geschreven over de anekdote van mijn beleving met een pensioenadviseur, en het verhaal zal nog wel een staartje hebben. Maar hoe staan we er voor in onze maatschappij met Rutte III aan het stuur van de Nederlandse zeilboot?

Belangrijke onderwerpen in ons leven zijn: onderwijs, zorg en pensioen, vaak ook in deze volgorde. En hoe Nederland er nu voorstaat bij deze punten, is een belangrijke vraag die niet zo maar één, twee, drie is te beantwoorden. Laten we het rijtje eens doornemen.

Onderwijs
Het is op verschillende mediasites – en ik heb er ook over geschreven – al ter sprake gekomen: de (lokale) overheid wil af van de Salafistische organisaties die onderwijs geven aan moslimkinderen. De vrijheid van onderwijs schijnt niet meer te tellen in dit land en Klaas Dijkhoff heeft hier reeds het één en ander over gezegd in zijn manuscript.

Zorg
Volgens het Nibud is het verplicht om een basisverzekering voor ziektekosten af te sluiten, maar kunnen we dit allemaal nog wel betalen? Ouderen, chronisch zieken en gehandicapten worden vaak opgezadeld met extra zorgkosten, zoals ziektekosten, kosten voor verzorging of verpleging. En de overheid maar pushen naar mantelzorg: dit is de hulp die de partner, kind, ouder, familielid moet gaan uitvoeren om de kosten maar te kunnen drukken.

Pensioen
En alsof het niet erg genoeg is geweest, komt de overheid met lumineuze plannen om het pensioen te korten. Ging het in 2018 heel goed met de pensioenfondsen, flinke aandelenwinsten, met de rente in de lift omhoog, dat is nu helemaal weg, door de vervelende soap rondom de brexit, handelsoorlogen en banken die het beleid aanpassen. Het schijnt zelfs al mogelijk te zijn dat nieuw op te bouwen pensioenen gekort moeten gaan worden, want de overheid moet gaan kiezen: houden we de zorg betaalbaar of investeren we in de oude dag van de mensen in Nederland.

Alles bij elkaar, geen prettige vooruitzichten als u het mij vraagt en waar komt het te liggen om alles weer te betalen: bij Jan met de pet, u en ik, en zeker onze ouderen in de maatschappij, die dus dubbel worden gepakt. Vanaf het onderwijs tot aan het pensioen worden we gepakt door de overheid.