Te oud

Na een afgeronde hbo-studie ben ik inmiddels een aantal jaar aan het werk. Ik heb hier tot op heden nog niet het werkgeluk in kunnen vinden dat ik zoek. Na een uitgebreide oriëntatie, voorlichting, meeloopdagen en ieder ander zelfonderzoek wat je je maar kan bedenken, had ik mij weer aangemeld voor een studie. Dit betreft echter een studie met selectie en na twee selectiedagen kreeg ik 9 april de verlossende brief. Ik had rangnummer 36 en zit dus bij de eerste 60 plekken.

In al mijn enthousiasme wil ik gelijk alles gaan regelen. Mijn moeder wijst mij fijntjes op de lening die ik via DUO moet gaan regelen. Tot mijn stomme verbazing kan ik geen ‘gewone’ lening aanvragen, omdat ik inmiddels al 30 jaar ben. Met andere woorden; ik ben te oud.

Was ik dan echt zo naïef om te denken dat ik gewoon kon gaan lenen voor een voltijds studie? Een studie waarvan de onderwijsinstelling zelf aangeeft dat een bijbaan absoluut niet mogelijk is gezien de zwaarte van de studie? Een studie die ook nog eens alleen in voltijds te volgen is. Ik dacht, gezien het feit dat het stelsel zo gigantisch was omgegooid, dat het niet uitmaakte of je nu 20 bent of 30. Een lening moet je immers altijd terugbetalen.

Nu dan toch maar verder op onderzoek gegaan. Het volgende ‘wonder’ dient zich aan. Het lang-leven-leren-krediet. Speciaal voor mensen tussen de 30 en 55 jaar. Er zit echter wel een addertje onder het gras. Je kan maximaal het collegegeld wat je jaarlijks verschuldigd bent lenen. Na een proefberekening, kom ik uit op 175 euro per maand.

Ik weet niet hoe zij dit bedacht hebben bij de overheid, maar ik kan daar nog niet eens een kamer van huren aan de andere kant van het land. Een serieuze optie kan dit dan ook niet worden genoemd. Een lening via de bank? Na daar een, relatief kort, gesprek mee te hebben gehad, blijk ik natuurlijk niet te kunnen lenen. Tijdens mijn studie heb ik namelijk geen inkomen. Kredietwaardig ben ik dus niet te noemen en een bank wil zekerheid. Een suikertante of -oom heb ik helaas ook niet. Rest mij nu dan niets anders dan mijn plek op te geven en verder te werken in een sector waar ik mijn draai niet kan vinden?

Ik had mijn leven graag een andere wending gegeven en was bereid om mij daarvoor in de schulden te steken. Mensen zeggen wel eens dat 30 helemaal niet oud is, maar schijnbaar ben ik toch een magische grens gepasseerd. Een grens waarvan de overheid vindt dat die blijkbaar gerechtvaardigd is.