Rugzak

Mijn vader vertelde dat ze in zijn RK lagere schooltijd na de laatste bel soms protestante leeftijdgenoten opwachtten en daar hardhandig vanuit het echte geloof op in hamerden. Het ging niet om inhoud; dat het ‘fijnen’ waren was voldoende.

Ik heb nog zilverpapier van chocoladerepen en melkflesdoppen gespaard om de arme negerkindjes in Afrika van hun afgoderij te helpen bevrijden; een sympathieke vredesmissie echter verre van onschuldig. Geloof als alibi voor fysiek of geestelijk geweld inzetten, meestal om macht, is van alle tijden. De vrucht wordt al in de baarmoeder ingepeperd de enig ware levensovertuiging aan te hangen en dat geloof wordt geconsolideerd op confessionele scholen.

In ons land is de meerderheid niet belijdend gelovig en religie steeds meer een hobby voor in de avonduren en het weekend geworden, waar het hoort. Op school moet je leren lezen, schrijven en rekenen. Daarnaast is het belangrijk onbevooroordeeld kennis te nemen van hoe jouw land in elkaar steekt, wie er wonen, wat de mensen doen en denken en vooral leren dat de een gelijkwaardig is aan de ander.

In je functie kun je baas zijn over een of meerdere soortgenoten, als mens nooit. Dat begrip en zo’n houding vergt dat de inwoners onderling met dezelfde brede kennis zijn uitgerust. Dat is het waardevolste dat een school leerlingen kan meegeven. Dat ze buiten schooluren nog naar de moskee, synagoge of zondagsschool gaan: prima. Wat ze daar leren zullen ze toevoegen aan hun rugzak en deze niet vullen met dynamiet maar wapenen met kennis.