De W van Willem

Willem is een lucky man, dat kun je toch wel stellen.
Al vindt zijn vrouw hem wel wat dom
daar gaat het even nu niet om
nee, ik zal het je vertellen.

Willem wilde koning worden, dat wist hij al heel lang.
Geen brandweerman of conducteur
of een belastingadviseur
daartoe had hij geen drang.

Zijn moeder was zijn voorbeeld en een koning zou hij zijn.
Hij oefende zijn hele leven
zou het volk echt alles geven
en hield niet van de schone schijn.

Zijn moeder was het werken zat en wierp na heel wat jaren
de kroon voorgoed in Willems schoot.
Ze zei: “Mijn kind, nu ben je groot
en kunt de klus gaan klaren.”

Daar ging hij in zijn gouden koets, geen opstand deze keer.
Men vond het blijkbaar wel weer best
en werd hij soms wel wat gepest
dat deed geen pijn of zeer.

In een land hier ver vandaan vond hij een schone dame
die hem soms weliswaar doorzag
maar met haar mooie lach
goed was voor koningshuisreclame.

Dan hier nu de conclusie, de vorst heeft groot gelijk.
Met paleizen, een knappe vrouw
een koets die hij graag hebben wou
is hij de koning te rijk.