Wat te doen met Michael Jackson?

Het is altijd ongemakkelijk als een grote ster van zijn/haar voetstuk valt. Kijk naar voorbeelden als Bono en Kevin Spacey. Echt schokkend voor mij was de documentaire Leaving Neverland, over het vermeende kindermisbruik van The King Of Pop. Alleen nu al vraag ik me af of het nog passend is om hem zo te noemen.

Zijn muziek is onverwoestbaar, maar zijn nagedachtenis is nu toch wel heel ernstig aangetast. Tuurlijk zijn er genoeg mensen die zeggen dat het allemaal onzin is, dat de mannen die nu naar voren komen wat anders zeiden toen ze jongens waren. Dat lijkt mij een hele naïeve reactie, dan heb je weinig van kindermisbruik begrepen. En als je echt denkt dat alle jongens het uit hun duim hebben gezogen, kun je op z’n minst stellen: waar rook is, is vuur. En in dit geval is er inmiddels wel heel veel rook.

Het lastige is dat ik Michaels boodschap ‘Heal the World’ nog steeds geloof. Het makkelijkste als mens is om iemand die zulke monsterlijke daden heeft begaan met kinderen, meteen als totaal monster af te schilderen. Zeggen dat al zijn zogenaamde wereldverbetering een façade was. Maar ik geloof dat hij oprecht vol goede intenties zat naast het misbruik.

We willen mensen altijd graag indelen in goed en slecht, maar mensen blijken regelmatig vele malen complexer dan dat. Dus wat nu te doen met Michael? Kan ik ‘Bad’ nog horen zonder te denken: dat is nog een milde term? En laat ik nog maar zwijgen over ‘Smooth Criminal’. Er zijn radiostations die hem niet meer draaien, fanbases die iedereen uitschelden die het waagt hun held te besmeuren en dan zijn er mensen zoals ik. Mensen die in de war zijn, en zich toch ook afvragen, schuilt er niet in iedereen een beetje monster?