Voor even is voetbal écht belangrijk

Vlak na de memorabele Champions League wedstrijd Real Madrid – Ajax stap ik in de trein van Koog aan de Zaan richting de hoofdstad. Gelijktijdig stappen ook jonge Ajax fans dronken van geluk en alcohol de coupé in en beginnen onderling meteen over de overwinning te praten. Iedereen kan meegenieten met de enthousiaste analyse van de 4-1 overwinning van hun club.

Ik hoor de meest heroïsche verhalen over Frenkie de Jong en Dusan Tadic voorbij komen, die worden beschreven als moderne gladiatoren die succesvol hebben gevochten in de mooiste voetbalarena van de wereld. De sprinter brengt ons langzaam richting Amsterdam, en het enthousiasme van de Ajax supporters stijgt per halte. Zodra we arriveren op eindstation Centraal Station loopt de trein snel leeg. Mensen willen naar bed. Voetbalsupporters naar de kroeg.

Ik loop langzaam achter de jonge Ajax supporters aan en zodra ik ze heb ingehaald merk ik op: ”Wat een geweldige pot, gefeliciteerd namens een FC Utrecht supporter.” De mond van de jongens valt open en zodra ze zich herpakken volgt een amicaal gesprek over de gespeelde wedstrijd en wat we allemaal gezien hebben. Het doet ons allebei denken aan de speciale 5-1 overwinning van Nederland op Spanje tijdens het WK in 2014. Ook toen was er kippenvel. Dit gegeven verbroedert.

Als ik de groep gedag heb gezegd en verder loop hoor ik ze op een iets te harde toon tegen elkaar zeggen: ”Besef je wel hoe speciaal dit is? Een Utrecht supporter die ons feliciteert. Zij haten ons en voor hun telt maar 1 wedstrijd en dat is tegen Ajax.” Ik glimlach terwijl ik verder loop. Op deze dagen is er in de verste verte geen sprake van haat. Het Nederlands voetbal heeft vanavond gezegevierd en hoe. Het Bernabéu is leeg gespeeld. We zagen spelplezier bij professionals die doet denken aan de reden waarom je ooit zelf als jochie aan voetbal begint. Het spelletje. Samen met je team. En de blijdschap die volgt als je op het pleintje een ouder iemand even te kijk zet.