Vliegschaamte

Afgelopen voorjaarsvakantie ben ik een weekje naar Litouwen geweest. Zittende in het voorjaarszonnetje op een gezellig terrasje met een goedkope maar goeie koffie, voelde ik helaas geen moment schaamte dat mijn ecologische voetafdruk vereeuwigd is in de Walk of Shame. De reis maakte ik namelijk met een Hongaarse prijsvechter voor zo’n belachelijk lage prijs; het retourticket Groningen-Eindhoven was duurder.

Sinds mensenheugenis vechten mannen oorlogen uit. Eerst netjes met vuisten, knotsen en zwaarden, maar daarna deed het buskruit haar intrede en met ieder schot vervuilde de lucht meer. Door inventiviteit van meneer Watt werd de stoommachine een hit waarna de Industriële Revolutie haar intrede maakte. Grote dampende fabrieken produceren in groten getale producten die wij na kort of lang gebruik teruggooien in de natuur.

We plunderen massaal met grof geweld en smerige chemicaliën de bodem om die te ontdoen van kostbare grondstoffen om die productie in stand te houden. Het Zwarte Goud is naast religie de grootste aanleiding voor oorlogen die worden uitgevochten met tanks, vliegtuigen en enorme schepen die niet bepaald voldoen aan het groen AAA+ label. De uitstoot van dat wapentuig, daar horen we niemand over. Net zo min als die van de raketten die we de ruimte in schoten/schieten om onze expansiedrift en nieuwsgierigheid naar meer te bevredigen.

Vervuilende kolencentrales genieten nog steeds de voorkeur boven de “lawaaiïge” windturbines die gewiekst ons uitzicht verneuken. We moeten van het aardgas af omdat die het Groningse platteland nog platter maakt. Ondertussen betaalt de burger meer belasting en worden die vervuilende bedrijven ontzien om hun bijdrage te betalen.
Het gaat niet goed met Moeder Aarde, maar ík wil voor ze bezwijkt haar zo goed mogelijk hebben leren kennen. Haar prachtige landen bezoeken, culturen snuiven, ruiken, voelen en proeven. Genieten van muziek, voedsel en rituelen die wij hier nog niet kennen. Nieuwe mensen ontmoeten en zo een onbetaalbare schat aan ervaringen verzamelen die ik daarna in mijn rol van leerkracht kan overdragen aan mijn leerlingen.

Jaaa, reizen kan ook met elektrische auto, zeilboot of met de trein, maar die prijsvechters gaan toch dagelijks de lucht in. En iedere lege stoel is dan weer zonde van de kerosineuitstoot. Toch?

Ik vlieg graag, vaak en goedkoop. Schuldig!

Als ik thuiskom, zal ik me netjes aan de maximum snelheid houden, mijn plastic- en groenafval aan de weg zetten. Met ‘n hoop nieuwe herinneringen.