Souhaila

Terwijl ik mijn boodschappen in mijn kar leg en bedenk hoeveel keus en rijkdom we hier in Nederland hebben, denk ik opeens terug aan jou. Ik denk aan hoe je moeder, terwijl je op haar rug slaapt in een doek gewikkeld, eten voor jullie zoekt.

Je gezichtje is als een klein engeltje en jij bent je er totaal niet van bewust dat je vader is overleden en dat je moeder elke dag vecht voor primaire levensbehoefte. In haar tasje heeft ze twee pakken melk. Deze heeft ze waarschijnlijk gekregen van toeristen. Jij bent denk ik niet ouder dan twee maanden en mag helemaal geen koeienmelk, maar je moeder weet niet beter.

Haar uitgemergelde lijf is moe en haar gezicht heeft sporen van verdriet en armoede. Een weduwe die vanwege de zorg voor haar pasgeboren kindje niet meer kan werken, niet meer kan schoonmaken en dus niet meer in haar levensbehoefte kan voorzien. Elke avond is ze overgeleverd aan de straat, elk dag wordt ze wakker en moet weer op pad om eten bij elkaar te bedelen.

Jij heet Souhaila en jij overleeft met je moeder op de straten van Marrakech. En terwijl ik dit typ lig je waarschijnlijk gewikkeld in een doek op de rug van je moeder te slapen, terwijl je moeder weer die struggle levert. Je bent je er nog steeds niet van bewust dat je moeder melk voor je zoekt. En je weet helemaal niets van jouw wereld waarin je straks gaat opgroeien.

Ik realiseer me temeer hoeveel mensen in de wereld leven onder deze omstandigheden en daarom voel ik me geroepen. Ik denk dat iedereen die het goed heeft zoveel mogelijk moet proberen te delen. Wanneer je een dak boven Je hoofd hebt, brood op de plank en een goede gezondheid dan ben je zo rijk. Ik praat niet in geld maar in geluk. We hebben geluk. En wanneer je geluk deelt, wordt het meer.