Schaken in mijn dooie tuin

Ik zit hier in mijn dooie tuin op een bank en jij op de andere bank.
Die ons onderscheidend maakt met een tafel ertussen.
Jij lijkt zo goed te zijn met schaken en ik in de verliezende hand.
Want hoe de zon ook staat, ik heb er nooit iets van begrepen.

Ik ben alleen maar bezig de tuin te redden van het leven.
Door de sproeien met mijn groene gieter waar water uit druppelt.
Jij bent blijkbaar zo goed in het schaken met mij.
Dat ik als tegenstander niet door heb dat jij voor mij schaakt.

En ik dus helemaal niet hoef te schaken, want jij doet het al.
Omdat we allebei nooit op de winnende hand zullen komen.
Is het schaken is soort eeuwigheid met de waaiende wind.
En jij steeds in je psychose zit met een ander te schaken.

Zullen je nooit door hebben dat ik je tegenstander.
Of beter gezegd: jezelf die tegen jezelf aan het schaken is.
Ik probeer gewoon een dooie tuin te redden.
En jij een potje schaken een keer te winnen van de ander jezelf.

Jij en ik in mijn opblaasboot als Romeo en Julia door mijn tuin heen.
In gevecht wie de man is en wie de vrouw is van de twee.
Omdat wij allebei man zijn en ik mijzelf een bak Griekse yoghurt.