Sabbatical (failure?!)

Dat je besluit dat het goed is om de organisatie te verlaten waar je 17 jaar lang hebt gewerkt, dat je aan alles merkt dat daar niet gaat vinden wat je mist, en omdat je zoveel van jezelf moet (en dat DAAR niet los kan laten). Dat je vindt dat het leven maar voorbij raast en je de essentie mist (van wat dan ook, immers, het gaat zo snel dat je niet precies je vinger erop kan leggen….). Te weinig genieten… van je partner, je kinderen, je familie en vrienden. Van hobby’s, die je niet meer blijkt te hebben en je hard afvraagt of je die daarvoor nou wel had (dat je nu zegt “lezen”, omdat dat niet te controleren is en in geval van een gevraagde recensie, je immers altijd Google kunt raadplegen).

Ik kijk inmiddels terug op ruim 8 weken helemaal NIKS! Nou ja, dat is niet helemaal waar, want ik heb uiteraard het huis maar eens goed onder handen genomen. En niet van dat Franse slag-gedoe. Nee, dat is op zijn pre-Marie-Kondo-hysterical-Sas manier: supereffectief en soort-van-efficiënt-achtig. Maar ja, meer nieuw behang kan er niet op de muur, de verf is bijna op en de zolder wil ik gewoon echt niet doen (echt niet, hopeloos veel balken, kiertjes en scheuren). Daarbij, ik vind dat ik ook wel weer wat MOET. Ik krijg ook veel vragen of ik alweer een nieuwe baan heb, de sabbatical is immers al bijna weer voorbij…

Het kan immers toch niet zo zijn dat je je tijd gewoon aan het weggooien bent met een beetje lezen, tekenen (nieuwe hobby!) en zwemmen (geen hobby!)? Ik ben immers lid van een maatschappij, ik moet mijn steentje bijdragen! Je telt mee als je presteert en er moet meer binnenkomen dan alleen het boodschappengeld. Of wacht… is dat mijn eigen brein dat zegt dat dit moet? En is het eigenlijk helemaal oké om de tijd te nemen om je eens goed op jezelf te richten? Om de balans op te maken, te kijken waar je nu staat en waar je graag naar toe zou willen in de (nabije) toekomst. En is het aanklooien daar dan een waardevol onderdeel van?

Volgens wetenschappelijk onderzoek (Lightman, 2018) is niksen superzinvol, lummelen zelfs essentieel voor goed en gezond functioneren. En laten we wel wezen, het is eigenlijk toch heel erg gek om de laatste weken van je sabbatical alleen maar als een bezetene bezig te zijn met datgene dat je erna doet? Tjee zeg, dat hele balans(ceren) is nog wel een kunst!

1,2,3, GO!