Oponthoud.

Het is laat. Op de fiets van Dordrecht naar Rijsoord. Ik kom net van de toneelvereniging. Als ik richting de brug fiets, zie ik een vrouw met een geel hesje staan. Ze houdt me staande en spreekt mij aan.

,,Je kan even niet verder”, zegt ze.
,,Zijn er werkzaamheden?”, vraag ik.
,,Nee, er zijn opnames voor de Passion. Over 5 minuten kan je er langs.”
,,Prima, ik wacht wel even.”

Ik ga aan de zijkant staan. Toevallig vertelde iemand op de toneelvereniging dat ze van de week gefigureerd had bij de Passion. Ik was maar half aan het luisteren, omdat ik regieaanwijzingen in mijn script aan het schrijven was.

Dan denk ik aan Dordrecht. Dat is een hele mooie stad, zeer geschikt voor de Passion. Altijd als ik in het centrum van Dordt loop heb ik het gevoel dat ik op vakantie ben in een mooi oud middeleeuws stadje. Tussen mijn gedachtes door probeer ik iets te zien van de opnames. Alleen vanaf de plek waar ik sta is niks te zien.

Er staan intussen meer mensen te wachten. Na ongeveer 5 minuten krijgen wij het sein dat wij verder mogen. Ik fiets naar de trap van de brug om daar af te stappen en naar boven te gaan. Als je de brug op wil met de fiets moet je een heel eind om fietsen. Daarom is met de trap omhoog sneller. Ik duw mijn fiets in het gootje. Dat doe ik altijd heel onhandig, dus ik kijk goed naar wat ik aan het doen ben. Ik duw mijn fiets naar boven en kijk omhoog. Daar staat een man, gekleed in het wit, het is Jezus. Wij kijken elkaar aan.

Ik kijk weer naar beneden, omdat ik niet wil vallen. Ik loop langs Jezus en kijk nog een keer. Jezus staart in de verte.

Als ik boven ben glimlach ik. Dat wordt een mooi, maar ongeloofwaardige uitleg straks thuis. Ik ben later, omdat Jezus in de weg stond….