Op banenjacht terwijl je te bang bent om te werken

Ik heb een probleem dat, naar mijn mening, toch wel een taboe is: ik ben namelijk te bang om te werken en durf daarom ook niet op zoek te gaan naar een betere baan.

Angststoornis is een gedrocht waarmee ik al sinds mijn jeugd worstel, maar het uit zich tegenwoordig op manieren die mij behoorlijk in de weg zitten. Daarvan is mijn angst voor werk en alles wat daarmee te maken heeft er eentje van.

Even voor de duidelijkheid, ik heb WEL een baan. Ik kom er alleen niet mee rond. Mijn werkgever doet zelf ook maar wat en ik maak me daardoor weer zorgen over het voortbestaan van ‘ons’ bedrijf. Dus zou je denken dat ik als dertiger wel ‘even’ op zoek ga naar wat beters, zoals mijn mede millennials dat zonder moeite schijnen te doen…

…alleen in mijn geval niet.

Ik durf het niet. Als ik naar vacatures kijk en lees wat ze vragen, voel ik immense druk mijn keel beklemmen. Het voelt niet alsof ik in het plaatje pas, zelfs niet waneer ik alles kan afvinken van wat ze vragen. Als een bedrijf graag aan bedrijfsuitjes doet, wil ik het liefst onder mijn bureau kruipen. Als ze vragen dat je zelf met de klant kunt sparren en kunt pitchen, voel ik mijn ledematen ijskoud worden en wil ik heel hard wegrennen.

Naar mijn gevoel kan ik geen drol van wat bedrijven van hun ‘ideale’ kandidaat vragen. Het is zelfs nu zo erg dat ik zelfs het vertrouwen in mijn beroep begin te verliezen. En ook meedoen aan cursussen en/of opleidingen, lokken mijn bange geest niet. Wederom doodsangst dat ik het niet aankan en daardoor geen enkele functie kan uitdragen.

Ik ben heel erg jaloers op je als je gewoon durft te jobhoppen, of überhaupt durft een andere baan te zoeken (en het ook echt te doen hè) omdat je huidige baan je niet meer aanstaat. Ongegeneerd je netwerk vragen of iemand nog ergens een prachtbaan voor je heeft en dat er dan ook echt mensen iets voor je hebben, jeetje! En dat je dat dan ook echt durft te gaan solliciteren, oh help!

En ik? Ik barst eerder in huilen uit, omdat ik zo bang ben. En ik kan niet eens precies in volle glorie aan je omschrijven WAT het nou precies is waarvoor ik zo bang ben. Dat is nog het ergst, alhoewel…het feit dat het voelt alsof ik de enigste ziel op de wereld ben die dit allemaal voelt, vind ik nog het ergst.

Het lijkt ook wel alsof ik dit niet eens mag voelen, want werken is leuk. Werken laat zien dat je wat betekent voor de samenleving. Joh, ik werk toch ook?

Ik ben alleen te bang om wat beters aan te gaan…