Niet weten

‘Ik weet niet waar ik moet beginnen om de vrijheid aan te kunnen’ zei ze tegen mij en dat was géén begeleidingsvraag, zoveel verstond ik er wél van. Niet weten waar te beginnen om de vrijheid aan te kunnen. Geen vraag. Wel een uiting. Een uiting van niet weten waar te beginnen om de vrijheid aan te kunnen. Het raakte mij, en dat leek mijn professionele houding als woonbegeleider voor even te doen wankelen. Niet weten waar te beginnen om de vrijheid aan te kunnen. We zijn samen de woonvorm uitgelopen om elders en anders eens te kijken in hoeverre een begin van de vrijheid zou kunnen worden ontdekt. We zijn ongeveer twee uur op pad geweest. Eerst met de bus naar de stad en daar in een café chocolademelk met slagroom besteld en daarna ‘ook nog’ cola geloof ik. Dat laatste weet ik niet meer zeker want ik heb de kassabon weggegooid in een papierbak op het treinstation van Enschede toen ik stond te wachten op de trein die mij huiswaarts zou brengen na één van de meest bijzondere diensten die ik mij uit de afgelopen veertig jaar herinner. Chocolademelk met slagroom. Startpunt om de vrijheid aan te kunnen? Misschien wel en misschien ook niet, want niet álles laat zich wetenschappelijk bewijzen, maar mogelijk proefondervindelijk wél.