Mijn improvisatie dooie tuin / park

Ik zit op een bank me te verschuilen achter het feit.
Dat ik eigenlijk in een dood park zit dan een dooie tuin.
Onkruid te redden dan plantjes in het gras.
Want eigenlijk is het geen hoop zand maar kunstgras.

Ja kunstgras omdat het eigenlijk improvisatie gras is.
Maar alles bij elkaar gewoon gekleurde lucht is.
In alle kleuren behalve de kleuren die niet doorzichtig zijn.
Ik zit dus op een bank me te verschuilen achter het feit.

Dat ik eigenlijk geen man ben maar een vrouw.
En dat de foto van de figuur eigenlijk een aap hoort te zijn.
Zonder de intelligentie van het beest dat alleen maar bananen eet.
Omdat hij alleen maar overdenkt in improvisatie model.

Ik zit dus nog steeds op een bank mij te verschuilen achter het feit.
Dat ik de enige ben in mijn hele dooie tuin.
Wat eigenlijk een park blijkt te zijn.
Omdat het helemaal bezaaid licht van de levende figuren.
Die ook niet zijn wat ze zeggen te zijn vanuit hun gedachten.

Omdat het een improvisatie gedachten is van hen.
En dat drie keer een boot laat zinken naar de bodem.
En dus alles wat ik gezegd heb niet waar is.
Tenzij je erin kan vinden op een niet zinkend schip.