Met lange benen

Wankelend door de trein, als een veertje door de wind. Ik denk niet dat het komt door de wind, gezien de tocht slechts nauwelijks te voelen is. Waarschijnlijk is het de trein, nog stilstaand, die je uit balans brengt.

Wat een paar mooie lange benen merk ik als je tegenover me komt zitten. Ik schuif een beetje op om je meer ruimte te geven en je bedankt. Ja, je hebt dan wel lange benen en je telefoon in je hand waardoor je lijkt op elke andere Nederlander, maar iets in jou wijst mij erop dat je de trein niet dagelijks neemt. Is het misschien het constante kijken op het informatiebord die in de coupé hangt, of het maken van een tiental foto’s van het landschap wat tussen Amsterdam en Utrecht Centraal echt niet dagelijks verandert?

Onverwachts, ook ik ben verbaasd, het reizigersonderzoek. Ben ik het nou verplicht om te tonen of doe ik het omdat ik aardig ben? In elk geval, ik toon mijn OV-kaart. Jouw OV-kaart is geen OV-kaart, maar een geprint A4-tje waarop jouw reis staat. Ik weet niet hoe mensen tegenwoordig dingen printen, ik heb al jaren geen printer meer. Je geprinte A4-tje geeft mij voldoende bewijs, je reist zelden met de trein. Het voelt zo fijn om vragen die je jezelf stelt over een ander te kunnen beantwoorden binnen een treinreis die niet langer duurt dan 20 minuten. Even waan ik me spion, met koptelefoon op maar de podcast op pauze. Het blauwe lampje staat nog wel aan, zodat het lijkt alsof ik je niet hoor.

Ik probeer je te begrijpen maar het lukt me gewoon niet goed, denkende dat ik mensen altijd zo goed kon analyseren. Je zou zomaar de Luizenmoeder kunnen zijn die 10 jaar verder is in het leven, maar je outfit zegt anders. Keurige zwarte schoenen, een panty, een rok perfect op de knie hangend en een getailleerde parkajas uit.

Je belt, ik denk een goede vriendin. ‘’This is my life’’ en ‘’Ik laat niet met me sollen’’ zijn zinnen die je gesprek domineren. Niet boos, maar zeker sterk in je schoenen, schoenen die je eerst deed wankelen in de nog stilstaande trein. Ongeacht of jij deze trein vaak neemt of niet, wat ik eigenlijk al geconstateerd heb dat dat absoluut niet het geval is, ik ben geïntrigeerd door je.

Jij hebt ervoor gezorgd dat mijn podcast pauzeerde, en in de podcast leerde ik eindelijk over forever being happy en hoe ik kan dealen met mijn innerlijke demonen. En dat net na de internationale vrouwendag, nieuws vol powervrouwen die de wereld domineren. Eventjes ben jij die powervrouw want jij laat niet met je sollen, wat je ook mag doen.