Mag ik uw zaadcel

Beste Henk Westbroek, Max Pam (en Ebru Umar),
Ik las deze week jullie column/ tweets over beledigd sperma en de kinder(bijslag)-gunfactoor. ​
Ik wil best een beetje meegaan in de verontwaardiging, maar hier wordt teveel beredeneerd vanuit mannen-denkwereld, en door een vrouw die geen kinderwens heeft, zoals de vrouwen waarover jullie een oordeel vellen misschien te veel denken met alleen hun moederwens-denk wereld. Er mist verdieping en daardoor inlevingsvermogen in de wereld die ‘ik kan geen kind krijgen’ heet.

Ik ken de kinderdrang die bezit van je neemt en ik ken de strijd en het verdriet als je hier geen gehoor aan kan geven, een strijd die ik ook nog eens als oneerlijk zou hebben ervaren als ik geen gebruik had mogen maken van wat de wetenschap te bieden heeft . Ik heb de ‘buit’ binnen en kreeg een geweldige zoon cadeau van mijn zorgverzekeraar. Wat een (levens) geluk.​
Ik geef toe dat ik met de wens voor een 2e kind niemand wilde belasten, maar zoals je hoort heb ik het hier dan ook over een wens en niet over een drang. ​Een niet vervulde wens was aanvaardbaar want de drang was bevredigd.

Jullie lijken mij mannen die de dingen rationeel en dus vast ook wetenschappelijk willen benaderen, prima. Maar dan ga je toch echt voorbij aan het feit dat de meeste vrouwen worden geboren met een geprogrammeerde drang om moeder te worden.​ De evolutie heeft er nu eenmaal voor gezorgd dat veel vrouwen de drang hebben tot voortplanten en dat is bij lesbische vrouwen nu eenmaal niet anders. ​En ook hier kunnen we het gewoon weer wetenschappelijk benaderen: de kinderwens is bij lesbische stellen hoger dan bij homoseksuele stellen en dat is niet omdat dit bij de vrouwen toch net even makkelijker te realiseren is maar de drang is groter bij de vrouw.​
Zouden jullie dit stuk hebben geschreven als je thuis een vrouw hebt die haar hele leven aan het verweken is dat ze geen kind heeft gekregen? Wanneer je een dochter hebt die bezig is met IUI en elke maand met grote teleurstelling voor je deur staat?

In mijn vak ontmoet ik veel kankerpatiënten die om verschillende reden niet in aanmerking komen voor een nieuwe therapieën waarover ze hebben gelezen. Soms hebben ze het verkeerde lootje getrokken in een behandeling die nog in studieverband wordt gegeven en krijgen ze ‘ouderwetse’ verwoestende chemo i.p.v. van een veel belovende immunotherapie. ‘You can’t always get what you want’, gaat niet altijd op.

Maria Bakker, oncologie verpleegkundige en goddank moeder