JA

Het is een vrijdagavond als ik mijn moeder met de auto ophaal voor een avond uit. Ze heeft het verdiend, ze zorgt al geruime tijd voor mijn vader die Alzheimer heeft.
Mijn vader blijft thuis, de buurman houdt een oogje in het zeil totdat we terugkomen.

We gaan naar de nieuwste voorstelling JA van Nasrdin Dchar.
Mijn moeder kent hem van het tv-programma De vloer op. Ik ken hem vooral van films zoals Rabat, Wolf en diverse series.
Nasrdin zegt uiteindelijk ja tegen een gemengd huwelijk, ondanks zijn angst voor de reactie van zijn familie. Hij zegt daarmee ook ja tegen elkaar ontmoeten in moeilijke tijden en het soms oneens zijn.
Ik zie eigenlijk best wat overeenkomsten met mijn eigen leven, die in de voorstelling naar voren komen.
Ik kom uit het zuiden van het land. Mijn (groot)ouders hebben, net als die van Nasrdin zijn vrouw, hun wortels in Nederlands-Indië. En ik heb een gemengde relatie gehad, namelijk met een Marokkaanse.
Het deed nogal wat stof opwaaien bij mij thuis. Vooral bij mijn moeder. Andere normen en waarden, die volgens haar lastig bij elkaar pasten. Een cultuur die ze niet goed kende en hoe zat het eigenlijk met dat geloof? Ik was katholiek en zij moslima.
Ik zei destijds ja, omdat ik bij de vrouw van mijn dromen wilde zijn. Ja tegen de liefde en ja tegen het overwinnen van obstakels.

Ik had hier al lang niet meer over gesproken met mijn moeder. Na de voorstelling kwam mijn moeder hier zelf op terug. Mijn moeder trouwde destijds met iemand van een andere cultuur. Dat was ook niet makkelijk. Toch deed ze het. Ja zeggen, ja tegen het geluk van haar en mijn vader en daarmee mogelijke moeilijkheden niet uit de weg gaan.

En jij? Wat zou jij doen? Zeg jij ja tegen de liefde en ja tegen obstakels overwinnen?

‘Stuur je nog even een berichtje naar de buurman hoe laat we thuis zijn?’, vraagt mijn moeder.
‘Ja mama’, reageer ik.
Ik zoek in mijn telefoon op buurman Hassan.

#JA