Ik word een zeldzame Nederlander.

Dat ik dolgraag ergens bij wil horen, wil ik aan iedereen laten weten.
In de gelukkige omstandigheid om als gepensionneerde in dit land rond te lopen, in de groeiende groep van welverdiende rustenden, bevalt me prima. Een bekentenis, deze comfortabele toestand heb ik opgebouwd buiten onze landsgrenzen. Als zeevarende, was ik meer “weg” dan thuis. De prijs van dit werk is onweerlegbaar, dat sociale bindingen moeilijk te onderhouden zijn. Met dit gegeven geniet ik bovenmatig van het bezoeken aan mijn favoriete voetbalcluppie, gewoon een boodschapje doen en links en rechts gegroet worden en anderen gedag zeggen.
Dus genieten van de vrijheid. Nu komt de keerzijde “plannen” wordt hoe langer hoe meer een zeldzame bezigheid, ik heb toch voor alles tijd. Moeilijk te verklaren voor mensen rondom mij, dat een man, die zijn hele werkzaam leven gevaren heeft als hobby met een bootje door Nederland vaart.
Maarrr!!! om met materiaal te varen, moet je het onderhouden. Keurig heb ik een “planning” gemaakt voor de onderhoudsperiode.
Ik woon in Enkhuizen, de boot ligt in Delft, dus reizen (met de trein) is het logische gevolg. Dus “timmer, timmer, verf,verf, schuur, schuur”, radio aan, voor iedere bootjesklusser een bekende omstandigheid. Op de radio het nieuws, vandaag provinciale en waterschapsverkiezingen. Jammer, niet voor mij, ik ben in Delft.
“Hallo, waarom niet voor jou”, dreunt een stem van binnenuit in mijn mentale systeem. “Je wilt toch ergens bijhoren”. De stem geef ik volledig gelijk, er zijn immers altijd meer reden om iets niet te doen, dan ervoor te gaan.
Gereedschap neergelegd, station, trein, krantje, cruisend door schitterend Nederland naar huis, naar het stembureau. Wat een geluk een gevoel te hebben van een genomen juiste beslissing.
Als ik dit idee kon delen met meer Nederlanders zou ik daar nog meer plezier aan hebben. Bijna zeventig procent gaat niet stemmen. Behoor ik dan bijna tot de slinkende groep van landgenoten, die puur blij zijn door geboorte in dit landje terecht te zijn gekomen. Ik wil helemaal geen zeldzame Nederlander zijn, maar bij een hele grote groep landgenoten behoren, die heel practisch de kleine opdracht doen nl: “Stemmen en bij de club horen.