Ik heb iets stoms gedaan

Of nouja, niet echt iets stoms gedaan. Ik heb iets gewoon niet gedaan. Iets wat ik wél had moeten doen. En daar schaam ik me voor.

Waarom schrijven over iets waar je je voor schaamt? Omdat het belangrijk is. Omdat ik me hopelijk zó schaam, dat ik het nooit meer laat gebeuren. En omdat 44 procent van de bevolking dezelfde fout heeft gemaakt.

“Heb je gestemd?”

Ik dacht oprecht dat m’n vrienden het over de piano hadden. Ze hadden er nog niet zo lang een, en dat ding was echt gruwelijk vals. Terwijl ik me afvroeg waarom ze zouden denken dat ik een piano zou kunnen stemmen viel het kwartje.

De politiek, het nieuws, ik laat het meestal een beetje aan me voorbij gaan. Daar heb ik argumenten voor, zoals: “Het is zo ingewikkeld, en hoe meer ik weet, hoe minder ik snap.” en “Alles is zo negatief, ik word daar overstuur van en dan functioneer ik niet goed en daar heeft de maatschappij niks aan.”

Ook nu probeerde ik mezelf nog te verdedigen. "Mijn papier met steminformatie zat nog in een doos dankzij mijn verhuizing. Afgelopen tijd was druk en onoverzichtelijk door al het heen-en-weer reizen. Eerder stemde ik wel want dan had mijn omgeving het er meer over. In mijn nieuwe huis was geen internet en dus kon ik geen onderzoek doen. Woensdag was een drukke dag."

Mijn antwoord op hun vraag werd niet gewaardeerd. En terecht.

“Als je niet stemt, moet je komende jaren ook gewoon je bek houden als het om politiek gaat!”

Weinig subtiel. Maar wederom. Terecht.

Wanneer ik op social media kijk, word ik overspoeld met allerlei ellendige berichten over bepaalde politieke partijen en hun partijleiders. Video’s, quotes, krantenartikelen, noem maar op.

Ook al kijk ik niet heel aandachtig – mijn brein probeert wederom te ontsnappen aan het feit dat er ‘shit’ aan het ‘happenen’ is en lokt me snel naar het filmpje van een kruising tussen een Husky en een Corgi-puppy – toch merk ik dat het wat met me doet.

Smoesjes, argumenten, het maakt niet uit. Ik kan mezelf niet meer voor de gek houden. Ik had een kans om iets te doen, om invloed te hebben op ‘dingen’. De kans om het verschil te maken, want elke elke stem telt. Die kans heb ik niet gepakt. Ik heb mijn kop in het zand gestoken omdat dat me even makkelijker uitkwam en dat is dom. Enorm dom.

Ik beloof plechtig dat het niet meer zal gebeuren.