Hoezo mode?

Mode. Aan mij niet zo besteed. Ik loop niet bepaald voorop met het vertonen van de nieuwste trendy outfit. Natuurlijk zorgt mijn vrouw er voor dat ik er niet belachelijk bij loop. Dat ze best naast me durft te lopen. Ze raadt mij ook regelmatig aan om ook eens een keer iets nieuws te kopen. Het liefst ga ik zo min mogelijk winkelen. En als ik dan ga, koop ik het liefst meerdere dingen tegelijk.

Met drie vrouwen in huis gaat het natuurlijk regelmatig over nieuwe kleren. Ik probeer me dan zo veel mogelijk afzijdig te houden. Niet dat mijn dochters wel ontzettend graag kleren passen, maar zo aan het begin van het seizoen moeten ze eerst nog passen welke kleren van vorig jaar nog bruikbaar zijn, qua maat nog toonbaar ogen en of ze nog een beetje in de pas lopen met de huidige mode.

Natuurlijk moet er dan toch het nodige aangeschaft gaan worden. Dat gaat tegenwoordig makkelijk via internet. Als er weer een zending kleren van een postorderbedrijf binnenkomt, wordt er weer tijd vrijgemaakt om al die nieuwe kleren te passen. Ik maak me dan het liefst zo snel mogelijk uit de voeten. Zo niet, dan wordt er ook om mijn mening gevraagd en ik weet dan niet wat ik het beste kan zeggen. Als ik zeg dat het niet mooi is, wordt er mij duidelijk gemaakt dat zij dat juist wel vinden. En andersom weer het zelfde verhaal.

Zo ook op een zondagmorgen. Ik was nog niet klaar met douchen toen mijn oudste dochter zich vertoonde in oranje en felroze kleren. Een combinatie van kleuren die jaren geleden, zoals ik destijds te horen kreeg, helemaal niet bij elkaar kon. Tegenwoordig kan alles; past alles. Niets is te gek of te bont. Wat vorig jaar nog niet kon, kan nu des te beter. Ik noemde haar een zuurstok in die kleren. En om mij nog eens extra te plagen zocht ze er nog iets bij wat in de kleurenwaaier in dezelfde buurt te vinden is. Spontaan springt ze voor me. “Zuurstok XL”.