Even ontsnappen

Samen met een vriend game ik zo nu en dan online. Dan spreken we meestal ‘s avonds een tijd af en dan gaan we naar ons eigen zeggen even “los”. We ontsnappen de realiteit die paar uurtjes dat we naar het beeldscherm turen en vingervlug over het toetsenbord glijden om samen missies te behalen.

Het brengt vooral nostalgische gevoelens naar boven van een tijd van onbezorgdheid. Op de middelbare school gameden we namelijk ook vaak samen. Het gamen was toen vooral een excuus om huiswerk soms slecht of soms helemaal niet te maken, tot ergernis van mijn moeder die lage cijfers makkelijk kon verklaren aan de hand van een avondje “losgaan”.

Veel trok ik me daar als tiener niet van aan, het potje gamen ging in de meeste gevallen gewoon voor. Ondanks de vele gamesessies hadden we allebei vlekkeloos ons vwo-diploma weten te behalen. Nadat dit papiertje binnen was, werd het gamen gelijk op een laag pitje gezet. We hadden als beginnende studenten ineens andere prioriteiten en ontdekte het uitgaansleven.

Zes jaar later hebben we na een hoop groepsopdrachten, tentamens en scripties allebei een bachelor en master diploma “in the pocket”. Het grote mensenleven staat ineens voor de deur en stapt jammer genoeg gelijk naar binnen. Gek genoeg kregen we ineens allebei weer zin om weer te gaan gamen. Interesses die bij het studentenleven horen, werden op hún beurt achterwege gelaten. Zodoende zitten we, net zoals vroeger, weer regelmatig joelend achter het computerscherm.

Het enige verschil met de middelbare schooltijd is dat we in plaats van het vermijden van drie huiswerkopdrachten voor aardrijkskunde over platentektoniek, nu even vergeten dat de volgende ochtend om half 7 de wekker gaat voor het begin van een nieuwe werkdag. Zo is er eigenlijk toch niet heel veel veranderd.