Een zwarte dag

Het nieuws kwam hard bij me aan. Ik luisterde naar de radio terwijl ik op stage was. Het was 11:45 toen er op de radio bekend werd gemaakt dat er mogelijk een terroriste aanslag in Utrecht was. Even drongen de woorden niet tot me door. Had ik dit goed gehoord? Een aanslag in ons veilige Nederland? Maar het was echt zo, er was een schietpartij in een tram in Utrecht. De rillingen liepen over mijn rug, dit komt wel heel dichtbij. En hoe moet de mensen in Utrecht zich hebben gevoeld? De hele dag volgde ik het nieuws, om de laatste ontwikkelingen van de situatie mee te krijgen. Er werd steeds meer bekend. De dader was op de vlucht geslagen en was nog niet gepakt. Het ging om 37 jarige man van Turkse afkomst, hij blijkt een bekende van Politie en Justitie te zijn. Er zijn meerdere mensen gewond geraakt en waarschijnlijk zijn er mensen overleden. Dat is voor mij moeilijk te bevatten. Het is een normale dag, je gaat naar je werk of school en uit het niets wordt je het leven ontnomen. Vanuit alle plekken van het land werden de hulpdiensten ingeschakeld. Het veiligheidsniveau werd opgeschroefd naar niveau 5, het hoogste niveau. Dit alleen maar om te voorkomen dat de dader op een andere plek toeslaat en om de veiligheid van de burger te beschermen. Met diepe respect heb ik gekeken naar de hulpdiensten in Utrecht. De politieke partijen hebben besloten om hun campagne stil te leggen, op de FvD na. Als ik terugkom van stage kijk ik de live persconferentie die wordt gehouden om de stand van zaken te bespreken. De dader loopt nog vrij rond. Maar dan om 18.30 uur wordt er bekend gemaakt dat ze dader hebben opgepakt. Op dat moment valt er een last van iedereen zijn schouder die Nederlander is. De afkomst van de man wordt als oorzaak gezien, maar dat is niet zo. De man die de aanslag pleegde in Nieuw-Zeeland had ook een andere afkomst. Wanneer houden we eens op met het oordelen van mensen op achtergrond, religie of afkomst. De dag erna worden er massaal bloemen gelegd door het volk. Mensen met verschillende achtergronden, religies of afkomst voelen zich solidair met elkaar. Dit liet mij gelukkig zien dat het dus wel kan. Laat iedereen in zijn waarde, dan wordt de wereld veel mooier.