De spaarzegels van de Jumbo (jashethuisuitnmr2)

“Dat wordt dan €29,95 alstublieft.”
“Pinnen, graag.”
“Gaat uw gang, wilt u spaarzegels erbij?”
Voor welke actie is het?”

Zee kijkt mij aan alsof ik uit een paasei kom, daarna zegt de kassière vriendelijk: “Die van de Tefel pannen.”
Oh, hm.”

Normaal gesproken zeg ik altijd nee tegen die spaarzegels. Wat moet ik er mee. Maar op een of andere manier vind ik dit het juiste moment, bij de kassa, met vijf wachtende achter mij, om er 10 minuten over na te denken of ik misschien niet beter een keer ja kan zeggen en mee moet sparen. Het is ook niet dat ik wil eindigen als een zielige student die van iedereen de spaarzegels moet hebben omdat ze het anders niet overleeft. Of verander ik daar langzamerhand al in? (help)

Maar goed, wat is nou eigenlijk het ideale moment om te beginnen met het sparen van je uitzet? Ik kijk achter me waar de pannen zijn uitgestald. Een koekenpan, een pannenkoekenpan (is dat niet een koekenpan dan?) een hapjespan (dat is dan toch het zelfde als een pannenkoekenpan???), een kookpan, een wokpan. Mijn hemel zijn er serieus zoveel soorten pannen? Moet ik dat allemaal kopen? Ik heb toch aan één zo’n koekenpan genoeg? Het zou wel.

Hoeveel kost een pan überhaupt? Dat zijn dingen waar ik eigenlijk nooit naar kijk. Wat zou het zijn €10? €20? €30? Ik scrol met m’n ogen naar het prijskaartje en zie staan: “met een volle spaarkaart €17 i.p.v. €47. €47?! Oké die deed pijn. Weer iets wat ik niet moet vergeten wat geld kost. Mijn lijstje wordt ook steeds maar langer. Nu ik aan het nadenken ben over pannen, komt het ook ineens naar boven dat ik natuurlijk ook glazen moet kopen. En borden. En bestek. Groot bestek, klein bestek. Hebben ze daar ook niet zo’n actie van…

“Mevrouw?”, zegt de kassière tegen mij. “Hallo vandaag nog graag!”, hoor ik iemand achter mij schreeuwen. Oeps. O ja ik sta bij de Jumbo in de rij met mezelf te discussiëren. Ik kijk schuldig achterom. “Sorry! Sorry. Ja, doe ze maar!”

De kassière legt een zegeltje bij mijn bonnetje. Ik kijk haar vragend aan met een soort van ja-serieus-één-zegeltje?-gezicht. Ze kijkt mij aan en zegt: “Ja, meer ga je er niet krijgen, een zegel bij iedere €15 aan boodschappen.” Snel pak ik m’n bonnetje en loop naar de fiets. Oké dat wordt nog even doorsparen dus..