Barney Army

Raymond van Barneveld is aan zijn laatste jaar bezig als profdarter. De prestaties vallen de laatste jaren vaak tegen (hij won zijn laatste toernooi in 2014), en Raymond volgt het voorbeeld van Phil Taylor om van zijn laatste jaar een soort afscheidstournee te maken.

Het wil echter dit jaar nog niet meezitten. In bijna elk toernooi vliegt Barney er in de eerste of tweede ronde uit, en in de Premier League staat hij stijf onderaan. Steeds vaker staat hij hoofdschuddend op het podium.

Raymond van Barneveld lijkt me typisch iemand die absoluut niet tegen zijn verlies kan. Hij speelt waarschijnlijk nooit een potje mens erger je niet met zijn vrouw Sylvia, anders waren ze allang gescheiden. Ikzelf zou nooit een potje Call of Duty of FIFA tegen hem willen spelen. Ik zie nu al voor me hoe mijn playstation met een daverende klap door het raam vliegt, en in zijn val naar de straat een nietsvermoedende voorbijganger uitschakelt. En als Raymond een heel slechte bui heeft, vlieg ik er zelf achteraan.

Ergens is dat ook zijn charme. Barney geeft nooit op, wat voor een heleboel prachtige wedstrijden gezorgd heeft (vooral op het WK). Zelfs mijn moeder, die darten maar een stom spel voor dikke domme Engelsen vindt (waar ze eigenlijk nog gelijk in heeft ook), kijkt met een glimlach op de bank naar zijn wedstrijden. Hij is van Ierland tot Duitsland en van Schotland tot België razend populair. Alleen de Engelsen kunnen ergens niet uitstaan dat door hem “hun” dartsport een Europese sport is geworden.

Daarom vind ik het jammer dat Barney steeds vaker zijn koppie laat hangen op het podium. Dit is jouw laatste jaar, denk niet meer aan de prestaties maar geniet er gewoon van! Barney Army staat altijd achter je, geef ons die glimlach en doe nog één jaar je ding!