Aan tafel

‘Wat heb je vandaag gegeten op de bso?’
Zoon, zeven, kijkt op van zijn tablet, het eerste wat hij pakt als hij weer thuis is. ‘Vla en een koekje’.
Vla en een koekje?, reageer ik verbaasd. Je hebt de hele dag gesport, waarom heb je het brood niet opgegeten wat ik je heb meegegeven?
‘Dat zeg ik toch, omdat ik gegeten heb: vla en een koekje.’ Zoon richt zijn ogen weer op het scherm.
‘Dat is toch niet genoeg voor een hele dag?’
Het was een lekker koekje, benadrukt hij. Even later zitten we aan tafel.
‘Eet maar veel pasta, schep maar twee happen extra op’, maant zijn vader hem.

We veranderen van onderwerp. Tijd verstrijkt. Wil iemand nog een toetje? Oh ja, roept zoon, hij slaat zijn hand voor zijn mond. ‘Ik heb ook nog twee tosti’s gegeten, dat vergeet ik te vertellen.’

We raken in gesprek over het plannen van een datum voor zoons verjaardagsfeestje. ‘Aysers moeder gaat naar familie in Marokko’, antwoordt zoon, als ik vraag of Ayser deze vakantie nog op reis gaat.
‘Of gaan ze met z’n drieën?’
‘Hoezo?’, reageert hij.
‘Of zijn moeder is alleen op vakantie of ze gaan met zijn drieën, Ayser kan toch niet alleen thuis blijven, leg ik hem uit.
‘Oh nee’, lacht hij, ‘aan wie moet Ayser anders vragen of hij buiten mag spelen.’

Op de vloer, onder onze eettafel kleeft een grote vlek, Ik schat het in op koffie of tomatensaus. Straks even weghalen. Ik kijk weer op, recht in een foto van een hondendrol, deels geplet door de afdruk van een schoen, het profiel is nog zichtbaar. Op het computerscherm in de huiskamer, zorgt de screensaver voor de ene foto na de andere. Een liefhebberij van man. Mooie en minder mooie plaatjes van kunst, natuur, cultuur, politiek, grappige spreuken, historische foto’s, foto’s van familieleden, vrienden, wijzelf: de wereld trekt aan ons voorbij, zelfs tijdens het eten. ‘Dit hoort ook bij het leven’, zegt man, als hij mijn blik ziet. Hij neemt een hap. Even is het stil. ‘Opmerkelijk’, vervolgt hij ‘uit al die duizenden foto’s komt precies die ene voorbij, op het slechtst denkbare moment.’

De volgende dag staan we op het schoolplein. ‘Wat zou je vandaag doen, als je weet dat je morgen dood bent?’, vraagt vriendje aan zoon, terwijl ze hun fiets van het slot afhalen. ‘Naar de Mac natuurlijk’, antwoordt zoon monter.