2 seconden

2 seconden. Dat is de tijd die het duurde voordat ‘dit programma werd mede mogelijk gemaakt door…’ werd ingestart. 2 seconden kregen we de tijd om te laten nadreunen wat we zojuist hadden moeten incasseren.

Ik rolde halverwege binnen in het programma Beau five days inside: Beau van Erven Dorens gaat 5 dagen met ongeneeslijk zieke kinderen en hun gezinnen naar de Efteling. Daar vinden allerlei interviews plaats: luchtig, met de kinderen zelf, en zwaarder van toon, vooral met de ouders. En toch lieten ook de kinderen zelf genoeg zien van hoe zwaar het was. Het prachtig mooie meisje Noa, met kort haar, begon te huilen toen Beau haar vroeg hoe het ging: ‘Een paar kinderen van de Efteling zeiden dat ik een jongen was’. Toen Beau en haar moeder haar haarfijn uitlegden dat ze zich daar niets van moest aantrekken, klaarde haar gezicht op. Het leek alsof ze even de frustratie eruit moest laten, en daarna weer verder kon genieten.

Dit raakt me. Hoe vaak laten wij ons niet raken door een klein ding? Een trein met vertraging, een tentamen niet gehaald, een onenigheidje met een vriend? Waarom laten wij hierdoor hele dagen en soms zelfs meer verpesten? Als deze kinderen, die ongeneeslijk ziek zijn, dat los kunnen laten en juist durven te genieten van de mooie kanten van het leven, waarom kan ik dat dan niet?

Aaron was een van de andere kinderen die in het programma voorkwam. Aan het eind bleef een beeld van hem staan, met zijn geboorte- en overlijdensdatum. Wat een dreun, nadat we net hadden gezien hoe hij het naar zijn zin had gehad. En toen kwamen die 2 seconden zwart beeld, al verdiende hij alleen in mijn ogen al 2 jaar van herinneren en stilstaan bij dit in- en intrieste nieuws.

Wat als we die 2 seconden voortaan aanhouden? Niet om overleden kinderen te gedenken, want deze vechters verdienen daar stuk voor stuk een heel leven voor. Nee, laten we 2 seconden als grens stellen voor hoelang we kleine, vervelende dingen ons laten raken. 2 seconden om de frustratie eruit te laten, zodat we daarna weer verder kunnen genieten.