Tranen in de ogen

Wat een betrokkenheid van onze jeugd bij de klimaatproblematiek. Op 7 februari gaan ze de straat op onder de noemer ‘youth for climate’. Ik weet nog niet hoe ik deze actie moet benoemen. Stoer, naïef, na-aperij, serieus of nuttig. Maar in ieder geval aandoenlijk.

Ze willen dat de overheid eindelijk iets gaat doen aan de opwarming van de aarde. Gelijk hebben ze. Maar wat een rare timing. Een jaartje of tien geleden was een dergelijke actie zinvoller geweest. Inmiddels is er een breed draagvlak (bij de ene partij wat meer dan bij de ander) om tot een klimaatakkoord te komen. Dat kinderen in ons land zich nu aansluiten bij de initiatieven uit andere landen, snap ik wel. En dat ze dat graag onder schooltijd doen, begrijp ik ook nog wel. Maar kinderen: bij strijd hoort ook offers brengen. Dus overdag lekker naar school en in het weekend naar het Malieveld. De groep die slechts gaat om te rellen, blijft in het weekend hopelijk thuis.

Waar ik echt verdrietige tranen van in de ogen krijg, is de houding van sommige leerkrachten en directeuren van scholen. Ze betogen dat we respect moeten hebben voor zoveel betrokkenheid van onze jeugd bij dit onderwerp. Dat rechtvaardigt blijkbaar het selectief toepassen van de leerplicht.

Dames en heren, jullie worden betaald om onze kinderen te voorzien van kennis (en graag zo objectief mogelijk). U moet ze leren hoe ze zich een mening kunnen vormen, waarmee ze nuttige dingen kunnen doen voor mens en maatschappij.

Dus bij deze een oproep aan alle schooldirecties en leerkrachten; gebruik 7 februari om van al uw leerlingen kritische en betrokken burgers te maken. Toon ze documentaires over klimaatverandering en laat ze de mening van klimaatsceptici horen. Laat ze hierover discussiëren en zich een mening vormen. Leer ze dat je ‘youth for climate’ ook op een andere manier vorm kunt geven. Laat ze onderzoeken wat ze zelf kunnen doen, thuis en op school, om afval te beperken en energie te besparen. Zo draagt u op een positieve en educatieve wijze bij aan de klimaatdoelstellingen.

De kinderen die echt betrokken zijn bij het milieu, zullen hier blij van worden. Op deze manier leren we hen dat zorg voor het milieu geen ‘schooldag naar het Malieveld’ is. Dat je verantwoordelijk voelen ook vereist dat je bijdraagt aan de oplossing. Onderwijs professionals, LEER onze kinderen dat ‘actie’ vele varianten kent. Ik wil dat mijn kinderen tranen in de ogen krijgen van ‘trots en blijdschap’, niet van ‘pepperspray en traangas’.