Tentamensurveillant

Ze ruikt naar een mix van toiletverfrisser en pepermunt en ziet eruit alsof ze Ria, Sjaan, Hennie of een andere cliché bejaardennaam heeft. Zo iemand die twintig jaar geleden een lekker kortpittig paars kapsel en een onderrug tattoo zou rocken.

Ria/Sjaan/Hennie is boos. Ze kijkt alsof ze een citroen heeft ingeslikt, zegt dat ik moet opschieten als ik mijn schoolpasje pak en zit met haar armen over elkaar achter het bureau te wachten tot ze ein-de-lijk naar huis mag, en dit verschrikkelijke tentamen voorbij is. Die instelling deel ik in ieder geval met haar.
​
Ik wip nerveus heen-en-weer op mijn ongelijke, harde stoel, terwijl mijn vooroordelen over mijn medestudenten alleen maar bewezen worden. Links druppelen de eeuwige studenten binnen. Die kan je herkennen aan het feit dat ze alleen maar een pen, schoolpasje en ID-kaart bij zich hebben. Aan de andere kant zitten de strijders. Zij zitten al tien minuten klaar. Op hun tafel ligt hun schoolpasje, een ID-kaart, een pen, een extra pen voor het geval de eerste pen er halverwege het tentamen mee ophoudt, een tweede extra pen, want ‘je weet maar nooit’ en een flesje water. Sommigen hebben zelfs de gegevens op het antwoordformulier al ingevuld.

‘Stilte alsjeblieft!’, blaft Ria/Sjaan/Hennie recht in mijn oor, en ik word een beetje misselijk van haar parfum. De geur geeft mij flashbacks naar de keer dat ik in Amsterdam de HEMA binnenliep omdat ik ontzettend nodig moest plassen, en er een klein, grijs vrouwtje in plat Amsterdams verkondigde dat het ‘sjo gesjellig’ was hier. Die geur die uit het wc-hokje kwam, is precies de geur die zich nu mijn neusgaten inboort.

‘Stilte alsjeblieft! Dit gaat van jullie tijd af!’, brult ze nog eens door het lokaal. De studenten die net heen-en-weer wiebelden, zitten nu als makke schaapjes vooruitkijkend op hun stoel. Na de standaard uitleg, beginnen ze met z’n drieën met frisse tegenzin de tentamens uit te delen. Meneer nummer 1 legt de tentamens met liefde zachtjes op de tafels. Volgens mij heeft hij ze gekust, voordat wij binnenkwamen. Meneer nummer 2 is zó ongeïnteresseerd, dat hij binnen een halve minuut klaar is met het uitdelen. En Ria/Sjaan/Hennie geeft mij mijn tentamen. ‘Succes!’, fluistert ze net iets te hard als ze mijn tentamen op tafel smijt.

‘Volgens mij heeft u het meer nodig dan ik’, mompel ik terug.