Oma werd vandaag weer blij verrast!

Een uitzendbureau voor 45+ stuurde een mailing. Sinds 1 januari 2019 stelt de overheid geld beschikbaar, om 45+ mensen blij te laten werken!

Een korte workshop zou Oma een strak LinkedIn profiel opleveren, de mooiste CV, een gelikte motivatie-brief. Om maar te zwijgen over haar flitsende elevator-pitch!

Eén probleem. Om in aanmerking te komen, moeten Oma en alle anderen tussen de 45-66 jaar wel minimaal 12 uur per week betaald werk hebben. Zeg nou zelf: gul idee!

Alleen behoort Oma tot die velen, die 45+ waren tijdens de financiële crisis. Niet dat Oma niet meer werkt. Hallo!

Ze kan meer dan 48 uur per dag, 7 dagen per week aan de slag: als onbetaald vrijwilligster. Oma heeft principes en wil niet iemand van de arbeidsmarkt verdringen. Dus werkt Oma nu max 2 dagen per week – onbetaald.

Oma wil best betaald werk, ze solliciteert stug door. Maar succes? Never, nooit, geen uurtje! Nog geen super flexibel, nul-uren, oproep contract. Ze wordt afgewezen omdat het team jonger is, of zij te hoog opgeleid.

Die onbetaalde vrijwilligersfuncties? Oma ziet regelmatig vacatures die vóór de crisis en alle overheidsbezuinigingen gewoon betaald werden. Wat te denken van ‘vrijwilligersfunctie: management assistente, 36-40 upw’? Of: ‘onbezoldigd controller gezocht, 36 upw’?

Zeg Mark Rutte en flitsende vriendjes: snoezig bedacht! Maar Oma en alle anderen willen iets waar ze echt wat aan hebben. Gewoon geen gelul: betaald werk!

Laat die elevator-pitch maar zitten. Denk even oplossingsgericht mee – en het liefst vóór alle verkiezingen.