Niets in mijn dooie tuin

In mijn dooie tuin waar niets groeit en niks leeft.
Zit ik dan alleen op een stoel.
Omdat de gehele tuin dood is en er niks valt te beleven.
Ik denk maar dat het doen of ik de enige ben.

Mijn tuin helpt van de dood waar het nu in is.
En dat alles dan gaat meer levend dan dood zijn.
Want het enige wat er gebeurt als de dooie plantjes reageren.
En ik terug reageer op de plantjes.

Dat de plantjes dan heel doodblijven en niet gaan leven.
Dus ik houd mij zo stil als de wind.
Zo stil als mijn compleet lege tuin.
Die alleen maar bestaat uit een hoopje zand.

Met een hoop dood erop gegroeid.
Omdat niks in mijn tuin wil leven of blijven leven.
Met dus alleen ik op een stoel met 3 poten.
Waardoor ik steeds omval naar de kant die dood is.

En ik steeds met mijn lekke opblaasboot naar de overkant vaar.
Wat hetzelfde is als de andere kant van mijn dooie tuin.
Met ook een draaimolen die stuk is en dus niet draait.
Met niks levends erop afgebeeld alleen maar theekopjes.

De lampjes flikkeren verkeerd met elkaar.
Dus één en al dood als ik niet reageer.
Dus één en al dood leven als ik wel reageer op iets wat er niet is.
Dus een lege tuin, een dooie tuin, een dood gevoel.