Kom bij de politie! Behalve met dyslexie

Kom bij de politie! Behalve met dyslexie.

In de afgelopen jaren is het leerlingaantal met dyslexie toegenomen. Is dit een modeverschijnsel, een label of een noodzakelijke benoeming waar we rekening mee moeten houden?

Tijdens de periode in het basis- en voortgezet onderwijs worden leerlingen getest en kunnen zij een dyslexie-verklaring krijgen. Op basis van die verklaring krijgen leerlingen faciliteiten. Een vergrote toets, of een groter lettertype, meer tijd, een laptop of zelfs mondelinge overhoringen. Met veel inzet van zowel leerling als docenten kunnen de dyslecten hun voorgezet onderwijs afronden met een diploma.

Overal wordt er geroepen dat we meer leerlingen moeten laten doorstromen, zodat het geen drop-outs worden. Maar wat als de toelating van mbo-opleidingen valt en staat met een taaltoets?

Onze dyslect heeft 4 jaar geworsteld om vervolgens keihard afgewezen te worden. De dyslect eindigt in een ongeschoold beroep met een flinke deuk in zijn zelfbeeld. Na een paar jaar, als de dyslect al zijn moed weer bijeengeraapt heeft om zich aan te melden, mag hij naar de selectieprocedure van de politie. Waar van te voren gesproken wordt over faciliteiten en speciale toetsen, is op de dag van aanname voor iedereen de toets gelijk.

Na contact met de woordvoerder van de selectieprocedure, wordt haarfijn uitgelegd dat er wel degelijk rekening is gehouden met dyslecten. De taaltoets is namelijk zo samengesteld, dat iedereen die af kan krijgen! Ook wordt er gezegd dat áls de leerling de taaltoets haalt, er op de opleiding wél faciliteiten zijn. Maar hoe kan onze dyslect op de opleiding komen als de toegangstoets never gehaald kan worden?