Kleinkinderen: een zegen!

Onze kleinzoons zijn bij ons op bezoek; de oudste is 7 en de jongste is 4 jaar. Gezellig zijn we aan het boodschappen doen, als de oudste opeens tegen me zegt: ,,Oma, je bent wel ouder dan opa”, (we schelen maar drie maanden!!), ,,maar je ziet er veel jonger uit!”

Natuurlijk heeft hij er rekening mee gehouden dat er omstanders zijn, zodat hij succes zal hebben. En, ja hoor, onmiddellijk krijgt hij te horen dat hij oma een geweldig compliment geeft. Het aandacht trekken is weer gelukt. Hoera! …. Wat kan ik toch genieten van die acties van onze oudste kleinzoon.

Op zo’n moment denk ik dan weer terug aan de tijd dat hij, ons eerste kleinkind, werd geboren. Wat een goed moment, het had niet beter kunnen zijn. Zeven jaar geleden ben ik namelijk met mijn fiets onder een bus terecht gekomen; een half jaar heb ik moeten revalideren. Daar lig je dan op de bank; je kunt voorlopig niet lopen. Wat is het dan heerlijk om van je kleinzoon te kunnen genieten.

Vrolijk pak ik dan ook na een half jaar de draad weer op; ik kan weer aan het werk. Een jaar later krijg ik echter te horen dat ik een melanoom in mijn arm heb. Ik word eraan geopereerd en loop met spanning rond of de melanoom niet uitgezaaid is. Wat is het dan geweldig om afleiding te hebben van je kleinkind. Gelukkig blijkt alles in orde te zijn. In de jaren die daarna komen, heb ik nog te maken gehad met darm-, baarmoeder- en eierstokkanker. Een rotte periode met veel chemokuren en een operatie. Ook in die tijd had ik afleiding van mijn kleinzoon. Gelukkig blijk ik ook nu volledig te zijn genezen.

En dan wordt er ook nog je tweede kleinkind geboren: weer een jongetje. Wat kan het leven toch mooi zijn. Nog geen maand nadat ik volledig genezen ben verklaard, krijg ik een kwaadaardige hersentumor. Weer ziekenhuis in, gezellig dat dan je beide kleinkinderen bij je op bezoek komen. Inmiddels ben ik ook van deze laatste (hoop ik althans) vorm van kanker geheel genezen.

Ik blijf positief, met dank aan mijn kleinkinderen. Ik heb dit alles van me afgeschreven in mijn boekje ‘Hoe komt het dat ik nog steeds rondloop. Ik had ook dood kunnen zijn’. Interesse? Mail mij op [email protected]

Henny de Kok