In elk land een buitenlander

Ben ik een Marokkaanse Nederlander, of ben ik een Nederlandse Marokkaan, of ben ik toch gewoon een Marokkaan of Nederlander. Dit is een probleem waarmee, met mij, nog vele anderen zitten. En dan heb ik het niet alleen over de mensen met een Marokkaanse achtergrond. Ik heb het over alle mensen met een niet-westerse achtergrond.

Hier in Nederland, worden wij als buitenlander gezien. Ondanks dat we hier geboren zijn, beschouwen sommige mensen ons nog steeds als gast. Af en toe ervaar ik zelf een andere benadering als de Nederlandse jongens met wie ik omga. Het is niet dat ik zware discriminatie ervaar, maar het zit in de kleine dingetjes die onder het mom van zogenaamde grapjes zit. Denk maar aan het veelgemaakte grapje wanneer één van mijn vrienden iets kwijt is en lachend zegt of ik het niet in mijn binnenzak heb zitten. Een erg typerend “grapje”. Toch geeft het mij een gevoel dat ik twee nul achter sta in de samenleving.

Ik ben niet de enige die dit ervaart. Maar wat ik erg mooi vind om te zien, is hoe sommigen er hun kracht uit weten te halen. Het wordt een bepaalde motivatie om aan je bewijsdrang toe te geven. Kijk: wij kunnen dit minstens zo goed, zo niet beter. Het wakkert ook bij mij een vuurtje aan diep van binnen om een stapje extra te zetten. Om mijzelf, en alle anderen, te bewijzen dat ik het kan – ongeacht mijn etniciteit of de achterstand die ik in gedachte heb.

Maar dit speelt niet alleen in Nederland. Ook in het land van mijn opa’s herkomst word ik gezien als de buitenlander. Een Nederlander ben ik pas in Marokko, en een Marokkaan ben ik pas in Nederland. Je merkt dit aan de manier waarop je wordt aangekeken en hoe er tegen je wordt gepraat. Uiteindelijk zijn wij alle kinderen van de wereld en moeten we het met elkaar uithouden op dezelfde planeet.