Het leven van een job hopper

Het gesprek is afgelopen. Dat is wel duidelijk. Ik sta op en loop richting de deur. Een 32-jarige donkerharige man van bijna twee meter lang houdt mijn cv omhoog en vraagt op neerbuigende toon “Het is wel aan je cv af te zien, hè?”. Ik kijk hem verbaasd en een beetje verward aan en vraag “wat bedoel je?”. Natuurlijk weet ik precies wat hij bedoelt. Ik heb zojuist aan mijn baas van twee maanden oud verteld dat ik ontslag neem. Ik weet ook wel dat dit de vierde baan is binnen vier maanden tijd, en dat dat natuurlijk is waar hij op doelt. Toch wil ik dat hij het hardop zegt. Hij kijkt me met een vuile grijns aan, zet een stap richting mij en zegt “Je cv, híer”, terwijl hij mijn eigen cv in mijn handen probeert te duwen. Laf zeg, wel mijn cv erbij pakken maar niet hardop zeggen wat je nu eigenlijk denkt. Zég het dan gewoon ‘denk maar niet dat iemand je nog wil na zo vaak van baan gewisseld te zijn!’. Maar nee, dat doet hij niet. Zo lang als hij in centimeters is, zo klein hij lijkt terwijl hij hier nu zo voor me staat. Ik loop richting de deuringang van het kleine overlegkamertje. Voordat ik naar buiten loop draai ik me nog één keer om en zeg ‘hou jezelf in het is gênant, en niet minder belangrijk, onprofessioneel’. Ik loop weg en pak mijn spullen. Zó, die kan ik ook weer op mijn cv zetten.

Ik ben een job hopper. Noem het hoe je het noemen wil, ‘iemand die vaak van baan switcht’, ‘typische millennial’, ‘ontevreden’, ‘ongeduldig’, ‘verwend’. Het komt allemaal op hetzelfde neer. Ik neem niet genoegen met een middelmatige baan, ik ga door totdat ik vind waarnaar ik op zoek ben. En dan bedoel ik natuurlijk mijn droombaan. En wat die droombaan dan is, ja dat weet ik ook nog niet precies hoor. Maar voor minder dan dat doe ik het gewoon niet. Is dat dan zo erg? Moet ik dan echt in een functie blijven hangen waarin ik niet word uitgedaagd? Wachten totdat mijn verveling zich gaat uiten in irritatie? Nee. Ik zeg: glip ertussenuit op het hoogtepunt, en laat de boel netjes achter. Ga op zoek naar iets nieuws, iets waarvoor je bereid bent de snooze button in de ochtend achterwege te laten. En ja, die vorige vier banen waren het dan nét niet, maar ik ben nu wel een stapje dichter bij die droombaan. En wie weet is de volgende dan wel raak. In de tussentijd werk ik mijn cv nog even bij, ik moet natuurlijk niet hebben dat er een gat in zit.