Babykamer

Het was eigenlijk ook kansloos: ik ging in discussie met mijn hoogzwangere vriendin over de babykamer. Dat is voor mannen gewoon een kamer, maar voor vrouwen een KAMER. Ik doe mijn schoenen uit en buig bij de ingang voor ik de kamer binnenga.

De muren van de kamer moesten gestuukt worden, het houtwerk opnieuw geschuurd en afgelakt. De prima plinten moesten vervangen worden door hippere prima plinten en voor het dakraam moest gezellige en ingewikkelde raamdecoratie komen. De deur mocht nog net blijven zitten, omdat de gouden hemelpoorten waren uitverkocht (wel even opnieuw schilderen). Mijn argumenten dat de baby dan de enige in huis zou zijn met een gestuukte kamer en heus net zo lekker zou slapen in een ongestuukte kamer, haalden niets uit.

Want laat je niet misleiden door de naam: de babykamer is allesbehalve een kamer voor de baby. Een pronkstuk is het, bedoeld om andere vrouwen jaloers te maken. Dat is altijd al zo geweest. Waar denk je dat grottekeningen uit de oertijd vandaan komen? Dat waren prehistorische babykamers, waarbij de muurversieringen minutieus zijn gemaakt door holenmannen (met klein beiteltje) onder het kritische toezicht van holenvrouwen (met grote knuppel).

Voor het stuken hadden we een stukadoor nodig (er zijn ook mannen die zelf stuken, die uitslovers verpesten het voor de rest). Ergens tussen kerst en oud-en-nieuw zou die komen. Hij had er alleen niet bij gezegd dat dit niet in hetzelfde jaar was. Toen die geweest was, konden de muren afgewerkt worden. Dat proces kent voor mannen vier stappen: schuren, afnemen, gronden en sausen. Vrouwen nemen iets meer stappen: afnemen (‘dan begin je lekker fris’), schuren, nog een keer afnemen, gronden, weer afnemen, sausen, oh en dan toch maar behangen (want mooie Pinterest gezien).

Na de afwerking van de kamer volgt de inrichting. Ook daar kun je verrassend goed over discussiëren. Zo wilde mijn vriendin een hanglamp. Ik wilde graag geen hersenschudding bij de eerste nachtelijke verschoning. Compromis: zo’n verhuispeertje, net boven hoofdhoogte. Ook wilde mijn vriendin een kleedje op de kamer. Ik wilde graag niet de beginnerscursus valbreken hoeven volgen. Compromis: zo’n antislipmatje van de thuiszorg. En zo waren er nog meer onderhandelingsonderwerpen.

‘Het in orde maken van de babykamer moet wel het zwaarste zijn van het krijgen van een kind’, zei ik. Die opmerking resulteerde erin dat ik nu zelf al een aantal nachten op de babykamer slaap. Wel mooi die gestuukte muren…