Weg met Blue Monday

Het is bijna februari en de winter is eindelijk daar. Ik kijk naar buiten en het prachtige winterlandschap raast voorbij. Het is Blue Monday, maar de mensen hier met mij in de trein, lijken daar niets om te geven.

Een oud echtpaar die heerlijk rustig een krantje leest onder het genot van een muffin (zou het chocolade zijn?) en tegenover mij een vriendelijke Aziatische vrouw, waar ik per ongeluk mee voetje vrij. Het NS-personeel komt de prullenbakken legen en het kleine tafeltje wordt netjes met een doekje afgenomen. Een schone trein. Ondertussen straalt het zonnetje en lacht de Blue Monday weg.

In de Metro lees ik dat deze depressieve dag ontstaat na de feestdagen. Mensen hebben de hoop opgegeven om hun goede voornemens te volbrengen. Dat is best bijzonder na drie weken. Sowieso vind ik het verwonderlijk dat mensen nog steeds geloven in goede voornemens. Voornemens zijn er om weer overboord te gooien. Jij kan beter iets écht doen, in plaats van valse beloftes aan jezelf te maken. Wees lief voor jezelf wanneer iets niet lukt. Wellicht wordt dan de Blue Monday een gewone maandag in januari. Een maandag waarop je openstaat voor de medemens en een glimlach deelt met een vreemde.

Bijna arriveer ik in mijn thuisstad, Amsterdam. De landschappen maken plaats voor de Arena, waar mijn vriend gisteren nog de wedstrijd tegen Heerenveen bijwoonde. Hij zal wellicht meer last hebben van deze Blue Monday. Maar ik geniet van dit weer en de kou. Winter is eindelijk daar en mijn nieuwe winterjas dient zijn nut.

Ik wens de vrouw tegenover mij een fijne dag en haar glimlach bevestigt mijn voorgevoel: ook zij heeft geen last van een Blue Monday.